Toonzaalmodel - Jürgen Mettepenningen

Jürgen Mettepenningen is theoloog

Wat staan die dames op het salon nu wagens te aaien – alsof het hun ‘aai-phone’ is – en in al hun bevalligheid uw aandacht te (ver)leiden naar een auto en vooral de aankoop ervan? Ik begrijp totaal niet waarom vrouwen zichzelf laten reduceren tot bekoorlijk decorstuk. Dit gaat toch niet meer puur over modellenwerk of hostessenwerk, of heb ik het fout? Hoe worden dames daar tentoongesteld en gebruikt!

In de reacties op de feiten die zich in Keulen op oudjaar hebben afgespeeld, werd voortdurend gehamerd op het respect dat vrouwen verdienen. Terecht. Kijk, ik weet ook wel dat de aangerande dames van Keulen en de bekoorlijke dames van Brussel twee verschillende categorieën zijn, laat dat duidelijk zijn. Daarbij zeg ik dat bekoorlijkheid geen toelating is tot bepotelen, en tevens dat bepotelen zeker niet alleen afhangt van de bekoorlijkheid van dames.

Ik ga daar niet dieper op in, maar een punt dat beide categorieën van dames verbindt, is het respect dat hen allen toekomt. En dit op grond van het respect dat elke mens en diens integriteit toekomt. Inderdaad, niemand mag herleid worden tot iets dat afbreuk doet aan ieders volle mens-zijn. Respect dus. Maar dan moeten we dat respect ook niet zelf op de proef stellen. En dat gebeurt volgens mij nog al te vaak, en dan heb ik het niet over de dames in Keulen. Waarover heb ik het dan wel?

Om te beginnen: hoe worden vrouwen vaak gepresenteerd in de wereld van reclame en publiciteit? Dames die, met zoveel mogelijk ‘bloot en rond’, bijvoorbeeld een potje yoghurt moeten aanprijzen. Zonder die dame zou je immers wel eens dreigen weg te zappen of je zakje chips uit de kast gaan halen! Neen, de makers van het spotje willen dat je blijft kijken en doen dat door vooral het figuur van de dame in beeld te brengen. Of dachten we soms dat het over haar smaak van yoghurt ging?

Wielrenners mogen zich dan weer verheugen op de dames die hen na een overwinning zoenen en bloemen geven. Prima allemaal, maar al die bloemenmeisjes hebben zowat hetzelfde profiel. En ik vind hen mooi, zeer zeker, maar tot wat worden die meisjes herleid? Bloempotmeisjes – sorry, ik laat me gaan…

Een andere sport dan maar. Toen ik bij toeval eens de kans had gekregen om na een voetbalmatch van de Rode Duivels in de VIP-ruimte na te praten bij een glas, viel me het profiel op van de hostessen en diensters. Allemaal jeugdig en met een, tja, uitermate bevallig voorkomen. Hoort dat zo? Welk idee zit erachter? Of is het zo’n simpel idee dat het zelfs onnozel van me is om de vraag te stellen?

Voor wie het nog niet wist: binnenkort start een nieuwe reeks van "Temptation Island". Dat programma draait uitsluitend rond bekoorlijkheid. Auto’s komen daar niet aan te pas, het draait rond de mensen zelf. De kijkers kunnen zich weer vermaken met te volgen wanneer en hoe mensen bezwijken om met elkaar te rampetampen. Spannend hoor, zo’n programma... Dat het bestaat, zoiets! Voor mij moet heus niet elk televisieprogramma een meerwaarde of een pedagogisch gehalte hebben, maar kan het nog lager dan dit?

Tot slot terug naar mijn krant. Die maakt in het artikel over de pitspoezen melding van een rondvraag bij 1.000 bezoekers van het autosalon. Wel, is het normaal te noemen dat een vijfde van de ondervraagde bezoekers toegeeft dat ze minder snel geneigd zouden zijn om de autobeurs te bezoeken als de ‘pitspoezen’ er niet zouden zijn? We hebben het over een autosalon hé…

Kijk, het is niet mijn bedoeling om alles op dezelfde berg gooien. En ik wil niet ouderwets of preuts doen. Mooie dames behoren in mijn ogen tot de parels van schoonheid die te bewonderen zijn op deze aardbol. Ik ben niet ongevoelig voor hun charmes en schoonheid, voor hun innerlijkheid en uiterlijk. Dat elke dame mag uitpakken met haar schoonheid, prima, absoluut. Het gaat me echter over wijsheid en respect in al onze ‘vrijheid is blijheid’. Het is me daarom in die context te doen over mijn verontwaardiging dat mensen anderen en zichzelf verlagen tot aantrekkelijk decorstuk, instrument of speeltje, vaak door verenging van iemand tot diens uiterlijk en sexappeal.

Hoe groots is dan je mensvisie? Dat we daar al niet veel langer en luider tegen hebben gereageerd, zegt iets over verdoken of minder verdoken goedkeuring of maatschappelijk draagvlak om alles te laten zoals het is. Kan dat wel? Is dat wijs?

Hoe kunnen we enerzijds opkomen voor respect voor vrouwen en anderzijds hen/zichzelf reduceren tot toonzaalmodel, bloempot, promomateriaal en lustobject? Is dat waartoe emancipatie en feminisme geleid hebben? Vrouwen verdienen veel beter. En u hoort het hier van een man.