Straks Paaseieren rapen - Jürgen Mettepenningen

Er lag een haas op de weg. Dood. Overreden. Een jammere zaak. Misschien was het wel de paashaas, die zich dezer dagen opmaakt om in etalages te verschijnen. Nu de Sint zich beweegt tussen kerstballen en slingers, stijgt de kans dat de kerstman struikelt over de paashaas. In de grootwarenhuizen treffen we straks de chocoladen sinterklaasfiguren naast het rek met de chocolade paaseieren. Hoorden we nochtans niet in het nieuws dat cacao schaarser wordt?

De volgorde van Sinterklaas, kerstman en paashaas is van essentieel belang voor onze kinderen. Geloof me nu maar: waar aan de volgorde gemorreld wordt, speelt men met de voeten van onze kinderen. Hoe kan je nog verlangen naar Kerstmis wanneer de eerste kerstmarkten zich al in het sinterklaasweekend aandienen? Mijters en mutsen door elkaar, wat een zootje. Alsof de sint zich tussen chalets vol dampende glühwein moet wurmen om de daken te zoeken van de huizen waar onze kinderen wonen. Op zo’n kerstmarkt vindt niet eens een kat haar jongen. Hazen evenmin. Ik waarschuw u: voor je het weet duiken paaseieren op in december. En eten we paashaas op Kerstavond…

Waarom is het zo moeilijk de volgorde te respecteren, netjes van elkaar gescheiden? Valt het grote mensen dan zo zwaar om met de kerstman te wachten tot 10 december, toch nog ruim twee weken voor Kerstmis? “Alles heeft zijn tijd”, zo stelde Prediker in het gelijknamige boek van de Bijbel. Er is een tijd voor dit, een tijd voor dat en een tijd voor ditjes en datjes. Alles op het gepaste moment dus. Niets rustgevender dan dat. Wanneer alles op zijn tijd mag komen, is er immers ruimte voor verlangen en verwachting, voor genieten ook. En nagenieten.

Er lag een horloge op de weg. Dood. Overreden. Geen tijd meer…

(Jürgen Mettepenningen is theoloog)

Meest gelezen