Een krasse knar - Kristien Bonneure
“He hatched a cunning plan”, schreef de Daily Mail, een plan Baldrick uit Blackadder waardig. Jordan lichtte alleen zijn vrouw in, en vertrok zogenaamd voor een wandeling. Even een krantje kopen. Maar onder zijn regenjas had hij z’n veteranenmedailles verstopt voor een ‘trip down memory lane’, met trein en ferry.
Intussen was alarm geslagen in het bejaardentehuis, met een zoektocht en een belronde langs ziekenhuizen en taxibedrijven. Tot een andere oudstrijder het thuisfront inlichtte: hij is hier, bij ons in Ouistreham! De sluwe vos was doodgemoedereerd in zijn eentje ingecheckt in een hotel.
Gelukkig de man die uit het raam klimt
De foto’s liegen er niet om. Bernard Jordan heeft zich geamuseerd. Hij wuift schalks, lacht zijn tien tanden bloot, zijn witte kuif waait in de Kanaalwind. Op de ferry huiswaarts was hij plotseling de eregast. Volgens het boordpersoneel was zijn appetijt voor het ontbijt even groot als die voor het leven zelve. Hij kocht wat dutyfree spullen en poseerde met meisjes die de Andrew Sisters imiteerden. De ouwe snoeper. De krasse knar. De Benidorm bastard.
Nu is hij weer thuis, bij zijn vrouw Irene. Hij vond het heerlijk om even weg te lopen, maar hij is ook best tevreden in het bejaardentehuis. Alleen … “I will have to face the music at the care home now but that is just one of those things in life.” Een troost: voortaan mag hij gratis met de ferry. Bernard Jordan is “quite a character”, zeggen ze in het rusthuis. Hij doet meestal zijn zin. Was ooit enkele jaren burgemeester voor de conservatieven in Hove en liep in 2000 over naar Labour.
Jordan lijkt op de ‘100-jarige die uit het raam klom en verdween’. Allan Karlson, de held uit dat Zweedese boek en de film die op dit moment in de bioscoop loopt- denkt ook: ‘it’s now or never’. Hij loopt weg uit het bejaardentehuis, belandt in een misdaadavontuur, en tegelijk rakelt hij ook zijn eigen avontuurlijke leven op, op de eerste rij in de wereldgeschiedenis, van de Spaanse burgeroorlog tot de atoombom. Net als Bernard Jordan.
De bushalte van het tehuis
Er zijn veel bejaarden die willen ontsnappen. Op de afdeling dementerenden, waar ik vroeger familie ging bezoeken, was er altijd een redelijk wanhopige vrouw die me aanklampte en vroeg wanneer de tram kwam. In sommige tehuizen wordt zelfs een bushokje nagebouwd, opdat de bewoners niet de straat zouden oplopen om de halte te zoeken. Om hen rustig te laten wachten, ja, waarop?
De tweede landing in Normandië van Bernard Jordan vervult me met groot plezier en respect. Terugkeren naar de betekenisvolle plekken in je leven. Op dit moment gaat me dat makkelijk af, en ben ik mobiel en onafhankelijk genoeg. Als ik eenmaal in een bejaardentehuis zit, hoop ik op meer dan een imaginaire bushalte.
Misschien moet ik nu al afspraken maken met een veel jongere prins(es) op een wit paard, die me dan komt schaken. Of als een gek beginnen turnen en stretchen om tot op hoge leeftijd soepel te blijven. En een gelijkvloerse kamer kiezen.
(Kristien Bonneure werkt voor www.cobra.be, de cultuurwebsite van de VRT. Haar boek ‘Stil leven’ is net verschenen bij Lannoo.)