Wat heeft Neymar met IS van doen? Niets en ook alles!
Rudi Vranckx is Midden-Oosten-specialist en journalist voor VRT Nieuws. Hij reist door conflictgebieden en brengt verslag uit over oorlog en vrede. Volg hem op Twitter via @rudivranckx.
De transfer van Neymar naar voetbalclub Paris Saint-Germain, eigendom van Qatarese investeerders met banden met het koningshuis, zou in totaal zo’n half miljard euro kosten. De aankoop- en uitkoopsom, het jaarloon en ambassadeurschap naar het WK voetbal in Qatar in 2022.
"Verraad aan Barcelona", "Geldwolf": de kreten zijn niet uit de lucht. En een onderzoek zal er allicht ook volgen, naar een klacht van de Spaanse club die meent dat de regels van de fair play geschonden worden. Maar vergis u niet, het gaat om een economisch onderzoek naar de financiële draagkracht van PSG. Niet over het morele concept fair play.
Want laten we eerlijk zijn: wat is het verschil tussen de transfer van Lukaku voor 85 miljoen en Neymar voor 222 miljoen plus? Naar merchandising, ticketverkoop en garantie op succes toe is de deal met Neymar nog een koopje dan.
"De honden blaffen en de karavaan trekt voorbij"
Verontwaardiging ontvlamt en dooft doorgaans snel weer uit, als een steekvlam. Vandaag is het Qatar dat de rekening betaalt. Een Arabisch golfstaatje met 2,5 miljoen inwoners met een inkomen per hoofd dat ongeveer drie keer zo hoog ligt als dat van ons, zonder dat ze er trouwens erg hard voor moeten werken. De Qatari zitten op een reserve van 25 triljoen aardgas, een aanzienlijk procent van het wereldtotaal.
500 miljoen euro doen de staatskas van de emir van Qatar geen pijn. Maar met hetzelfde geld zou hij tegelijkertijd kunnen investeren in menswaardig leven voor de duizenden verdoken slaven die in de verzengende hitte, zonder veel rechten of veiligheidsvoorzieningen voor een habbekrats de nieuwe voetbaltempels voor ons wereldvoetbalspektakel moeten bouwen.
Morele bezwaren heb ik de voorbije decennia echter nog maar zelden van tel geweten in de politiek in het Midden-Oosten. Of bij uitbreiding in de voetbalcarrousel. Daarvoor geldt dan weer een mooi Arabisch gezegde: De honden blaffen en de karavaan trekt voorbij.
"Uitstekende deal inzake politieke marketing"
En dus is er meer. Qatar doet een uitstekende deal inzake politieke marketing. Een paar maanden geleden balanceerde het golfstaatje plots op de rand van een oorlog met bijna al zijn Arabische broederlanden, buren Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten op kop.
Een boycot werd uitgeroepen, de grenzen werden gesloten en het betreden van het luchtruim aan banden gelegd, nieuwszender Al Jazeera moest worden gesloten en expats waren niet meer welkom.
De redenering van Saudi-Arabië en het rijtje Golfstaten? "Qatar sponsort het extremistisch terrorisme, de internationale jihad." In ons hoofd vertaalt dat al snel naar IS. In werkelijkheid draait het voornamelijk over de banden die Qatar onderhoudt met Iran en met de moslimbroeders. Rauwe regionale machtspolitiek dus.
"Met Neymar tonen we dat we net als jullie zijn"
Voor een dikke zak euro's scoort Qatar nog voordat Neymar zelfs maar het truitje van PSG heeft aangetrokken. IS verbiedt voetbal en pleegt moordende aanslagen op Iraakse jeugdvoetbalploegen. De boodschap van het kleine golfstaatje is duidelijk: met Neymar tonen we dat we net als jullie zijn, verslingerd aan het populaire spelletje, slimme investeerders en geen religieuze gekken.
Zowat elke Arabische jongen droomt van een Barcelona-shirt van Messi of het Real Madrid-shirt van CR7 Ronaldo. Even in herinnering brengen wat er nog op dat Ronaldo-shirtje staat: Fly Emirates. Die krijgt nu concurrentie van het PSG-truitje van Neymar, onrechtstreeks eigendom van de Qatarese royals. Een grote middelvinger dus van Qatar aan de Emiraten. Arabische potentaten zijn tenslotte ook maar kleine jongetjes.
In elk geval: als er een match is die ik zeker wil zien volgende Champions League, is het wel PSG-Barcelona. Wie wint doet er niet toe, maar ik hoop dat er een camera op de eretribune gericht is.
Intussen heeft Qatar in Europa naast Neymar ook zeven oorlogsbodems gekocht, kostprijs naar verluidt 5 miljard. Een laatste spreuk daarom, It's not about football or fair play stupid, it's about money, politics and power'!