Wanneer stopt het politiek gekibbel? - Bart Verhulst
Bart Verhulst is politiek journalist voor VRT Nieuws
In het dossier rond de moskee van Beringen schoot CD&V, maar ook Open VLD, maandag in het parlement met scherp op N-VA minister Homans. De christendemocraten eisten ook excuses van Homans’ federale partijgenote, staatssecretaris Zuhal Demir. Zij omschreef CD&V als een moslimpartij, die moslims ziet als kiesvee. Maar zal de oproep van Bourgeois wel iets uithalen? Zal daarmee het geruzie stoppen?
Het is alleszins niet de eerste keer dat Bourgeois zo'n oproep doet. Hij heeft het in de zomer van 2015 ook al eens gedaan. En het zal wellicht ook niet de laatste keer zijn. Hij kan als regeringsleider, die boven het politieke gewoel moet staan, ook niet anders. Alleen: een echt middel om z'n regeringspartijen tot mildheid te dwingen, heeft-ie niet. Hij kan enkel, zoals ook premier Michel trouwens, oproepen doen, z'n ongenoegen uiten of een uitspraak veroordelen. Tenzij Bourgeois er een regeringscrisis van wil maken. Al zal dat niet snel gebeuren.
Weinig vertrouwen
Ligt de oplossing voor het geruzie niet bij de partijvoorzitters, Bart De Wever (N-VA), Wouter Beke (CD&V) en Gwendolyn Rutten (Open VLD). Zij zouden met elkaar en met hun verkozenen afspraken kunnen maken. Alleen, dan moet er vertrouwen zijn dat iedereen er zich ook echt aan houdt. En dat is er niet of nauwelijks. Het trio heeft zich trouwens al eens openlijk voorgenomen om minder te kibbelen, ook in 2015, in de Zevende Dag. Maar helaas. En een partijvoorzitter heeft z'n verkozenen ook niet altijd in de hand. De Wever hàd Demir gewaarschuwd voor te straffe uitspraken bij haar aantreden. Bij CD&V is Beke ook niet altijd gelukkig met de (anti-N-VA) columns van Eric Van Rompuy (al moet-ie wel van de premier afblijven, zo is hem al eens duidelijk gemaakt). En bij Open VLD is Mercedes Van Volsem bijvoorbeeld al wel eens teruggefloten.
De verzuring zit ook niet alleen tussen N-VA en CD&V. In de krant hekelen de christendemocraten vandaag ook Open VLD minister Tommelein, omdat-ie (samen met z’n federale MR collega Marghem) te veel zou talmen met een nieuw energieplan. Open VLD heeft zelf ook al uitgehaald naar N-VA minister Homans of zelfs naar minister-president Bourgeois. Op federaal niveau hekelt Open VLD ook geregeld het werk van CD&V minister Peeters. De liberalen proberen wel om de verzoening te prediken. Maar het schiet eigenlijk alle kanten op
Al is de hevigste tegenstelling toch die tussen CD&V en N-VA. En dat waren ooit kartelpartners! Bij CD&V luidt de analyse: N-VA wil de ex-Vlaams Belang kiezers die overliepen, bedienen en vertolkt daarom regelmatig harde rechtse standpunten. Alleen, daardoor riskeert N-VA z'n centrumkiezers te vervreemden, waar CD&V van zou kunnen profiteren. Dus moet CD&V af en toe eens verdacht gemaakt worden, gebasht worden. N-VA ontkent daar een bewuste strategie van te maken en zegt dat CD&V vooral niet kan verdragen dat ze geen regeringen meer leidt en dat de christendemocraten, als partij van enerzijds-anderzijds, niet om kunnen met de rechtlijnige manier van besturen van N-VA. Globaal genomen overlappen de electorale vijvers waarin N-VA, CD&V en Open VLD vissen, ook deels. Daardoor staan ze voortdurend met elkaar in concurrentie, hoewel ze met elkaar regeren.
Kan dit blijven duren?
Blijft de vraag: kan dit zo nog twee jaar duren? Niemand spreekt over een val van de regering. Niemand lijkt daar belang bij te hebben. Bij de eindjaarsinterviews hebben Beke, Rutten en De Wever nog expliciet gezegd dat een val van de federale regering niet aan de orde is. (Al viel het ook wel op dat dat blijkbaar eens expliciet gezegd moest worden). Maar niet-vallen is één ding, verlamd zijn door interne twisten iets anders. Bourgeois en Michel doen wel hun best om te benadrukken dat hun regeringen besturen en beslissingen nemen. Maar zeker op federaal niveau zitten de grote dossiers van de vennootschapsbelasting en meerwaardebelasting bijvoorbeeld compleet vast.
Al wordt de soep misschien ook niet altijd zo heet gegeten als ze wordt opgediend. Staatssecretaris Demir legt volgende week haar beleidsverklaring af in de Kamer. CD&V heeft er mee gedreigd haar het vertrouwen niet te geven. Alleen, over die beleidsverklaring wordt niet gestemd. Het vertrouwen hoeft dus niet gegeven te worden. Al is het wel de gewoonte dat de meerderheid, op het einde van het debat, een gezamenlijke aanbeveling indient. Daarover wordt wél gestemd. Als die aanbeveling er niet komt, zal de oppositie wellicht wel proberen om CD&V kleur te doen bekennen, door bijvoorbeeld een motie van wantrouwen op tafel te leggen, die CD&V dan moet wegstemmen.
Sowieso kunnen we alleen maar hopen dat het feest van de verrijzenis zondag enig effect heeft op de regeringspartijen. (of voor de niet-gelovigen, dat enige vorm van bezinning kan gebeuren). Tot de volgende vakantie met weinig nieuws en veel loslippigheid zich aandient.