De SP.A moet weg uit de Grasmarkt! - Ivan De Vadder
Vroeger was het simpel
In het verleden was het erg simpel. De christendemocraten zaten in de Tweekerkenstraat (juist, what’s in a name) in een spuuglelijk gebouw, met een –hoe kan het ook anders- oranje gevel. De socialisten zaten in de Keizerslaan, in een modernistisch gebouw met een achteruitgang op het kleine Dinantplein. Het gaf de ‘kameraden’ de gelegenheid om in crisistijden via de parking achteraan ongezien te verdwijnen. De liberalen huisden in de Brusselse Napelsstraat, in een aantal woningen die in elkaar doorliepen. Een fenomeen dat een beetje lijkt op die typisch Belgische koterij, waarbij de ene ruimte doorloopt in de andere. Een fenomeen dat ook een Vlaamse partij als de Volksunie goed kent, want ook zij huisde destijds in een aantal gebouwen die in elkaar doorliepen aan het Barricadenplein.
Communautaire verhuizingen
De communautaire breuk tussen de traditionele Belgische partijen heeft uiteindelijk ook de huisvesting van de partijen beïnvloed. En het zijn telkens de Vlaamse partijen die het ‘huis’ hebben verlaten. De christendemocraten hebben de Westraat opgezocht, en zijn terechtgekomen in een anoniem kantoorgebouw op het nummer 89. Het enige voordeel –of nadeel voor de journalisten zoals u wil- is dat ook dit gebouw een achteruitgang heeft in de Jacob de Lalaingstraat. Het levert een vluchtweg op, en enkele niet te versmaden parkeerplaatsen achteraan het gebouw.
De Vld heeft de Brusselse binnenstad opgezocht, en is in een monumentaal handelspand getrokken in de Melsensstraat, in de buurt van de Vismarkt. Prachtig maar onpraktisch. De ruime inkomhal met monumentale trap is goed voor recepties, maar tussendoor staat de grote ruimte leeg. En voor de rest woekerde de partij met gebrek aan bruikbare ruimtes in het gebouw. Het gevolg was dat zowat elk liberale voorzitter zijn termijn is begonnen met verbouwingen aan de Melsensstraat.
Een hoofdkwartier zonder smoel
De socialisten trokken tenslotte naar een kantoorruimte midden in de Brusselse voetgangerszone, op nauwelijks enkele meters van de Grote Markt. De enige manier om de kantoren te bereiken is via de Agoragalerij, thuishaven van patchouliwinkels en verkopers van goedkope leren jassen. De omgeving, midden in de toeristische buurt van de stad, laat de medewerkers van de partij toe om ’s middags te kiezen uit het ruime aanbod van restaurants. Maar het grootste probleem is dat het gebouw geen voorgevel heeft, geen smoel. En daardoor staat het, volgens dat Vlaamse parlementslid, ook symbool voor de huidige toestand van de partij.
Ook het partijhoofdkwartier is een middel om de partijmilitanten te bereiken. En soms gooien partijen de deuren echt open. De CD&V heeft dat zelfs letterlijk gedaan door op het gelijkvloers van haar gebouw een café te installeren. Het idee was om op die manier ook de pendelaars in de omgeving van hun gebouw een lunchplek aan te bieden. Het idee bleek niet economisch rendabel, en uiteindelijk wordt het ‘café’ gebruikt als een veredelde ‘mess’ voor de medewerkers van het partijhoofdkwartier. Ook Open Vld probeert haar gebouw te gebruiken om mensen binnen te lokken. Onder de naam ‘Café Futur’ nodigt de partij sprekers uit van allerlei slag in een poging om inhoudelijke discussies op gang te brengen. De grote inkomhal in de Melsensstraat krijgt zo meteen een nieuwe en nuttige invulling.
Onvindbaar zonder gps
Maar hoe moet de SP.A dat aanpakken met het huidige hoofdkwartier? Zonder gps vind je de ingang nauwelijks. En dus wordt het ontbreken van de straatgevel het symbool voor de onduidelijkheid van de standpunten van de partij. Vandaar de oproep van Joris Vandenbroucke om te verhuizen en nieuwe oorden in de stad op te zoeken.
En wat is er gebeurd met de gebouwen van de ter ziele gegane Volksunie, op het Barricadenplein, vraagt u zich misschien af. Die werden door de wettelijke erfgenamen van de partij, de N-VA, voor een flink pak geld verkocht. Met dat geld kocht de partij –toen de kleine partner in het kartel CD&V/N-VA- wat verderop een statig herenhuis. Maar door de groei van de partij, werd dat gebouw al snel te klein. Intussen betrekt de partij een aantal verdiepingen in een modern kantoorgebouw op de Koningsstraat, met de intentie om het hele gebouw te kopen.
Voorlopig zijn hier geen plannen om een café op het gelijkvloers te openen, maar de partij heeft tenminste een straatgevel. Die trouwens geregeld wordt gebruikt om tegen te betogen. Want alleen al daarom verdient elk partijhoofdkwartier een straatgevel. Om tegen te kunnen betogen.
(Ivan De Vadder is Wetstraatwatcher.)