Zet die ploat af! – Van Dievel Consulting

'Dinska, kom eens mee naar mijn bureau,' zei ik zo achteloos mogelijk. 'Hola patron, ge hebt toch geen snode plannen?' Het klonk lacherig maar in de stem van onze trainee Dinska Bronska sijpelde toch ook enige ongerustheid door. 'Zal ik meekomen om uw eer en deugd te beschermen, Dinska?' bood mijn junior partner Brabançonne ridderlijk aan. 'Hou u erbuiten, Brab,' wees ik hem terecht, 'het gaat om een zaak tussen werkgever en werknemer.'

'Dinska,' stak ik van wal toen we gezeten waren, 'ik maak mij zorgen over u. Gij hebt het afgelopen jaar uitspraken gedaan die wijzen op een onmiskenbare radicalisering van uw gedachtegoed.'
Dinska proestte het uit.
‘Ik wist niet eens dat ik een gedachtegoed had!'
Er volgde nog een lachbui. Ik wachtte geduldig tot Dinska was uitgehikt.
'Toch wel' zei ik, en ik haalde een mapje te voorschijn waarvan het titelblad niet heel zorgvuldig was afgeplakt zodat de letters N en V nog duidelijk herkenbaar waren. Dinska zag het ook en ze werd op slag stil en enigszins bleek.
'Vorige zomer zijt gij gaan zwemmen in het openluchtbad van Brasschaat, juist?'
Dinska knikte. Wat kon daar mis mee zijn, leek ze te denken. Het antwoord kwam snel.
'Ge hebt na uw bezoek aan het zwembad gezegd: "De volgende keer ga ik in boerkini zwemmen." Klopt dat?'
'Dat was een boutade patron. Ik was al die loerende en kwijlende mannen kotsbeu. Hoe zoudt gij u voelen als iedereen aldoor naar uw borsten staart?'
Ik ging er niet op in.

'Afgelopen winter,' hernam ik mijn betoog, 'hebt ge gezegd: "Als ge een snotvalling wilt vermijden kunt ge maar beter een boerka dragen.'
'Dat was een grapje, patron. Iedereen hier in huis liep te hoesten en te snotteren, behalve ik. Maar ik draag helemaal geen boerka.'
'Maar wél een hoofddoek,' onderbrak ik haar op scherpe toon.
'Alleen als ik naar de coiffeur ben geweest, patron! En als het regent. Alle vrouwen doen dat!'
'Ge hebt gezegd: "Als ik een tweeling krijg noem ik ze Jihad en Sharia. ‘En ge hebt er in een adem aan toegevoegd dat het zaad van Vlaamse mannen niet deugt omdat ze te weinig look en pepers eten.'
'Maar patron, dat was op onze Nieuwjaarsreceptie. Iedereen was zat. Gij ook. Gij hebt op tafel gedanst en ge hebt het Horst Wessel-lied gezongen!'
'Ge moet niet van onderwerp veranderen, Dinska,' waarschuwde ik haar.
Maar ik hoopte toch in stilte dat niemand mijn gezang gefilmd had met zijn smartphone.

'Dinska,' zei ik, 'ge beseft niet hoe ernstig de toestand is.'
'Allez patron!' kreet onze trainee met zwoegende boezem, 'gij rukt mijn uitspraken uit hun verband. Dat is niet eerlijk.'
Ik trok een schuif van mijn bureau open en haalde een formulier boven dat de hoofding C4 droeg. Dinska Bronska trok grote ogen.
'Gij gaat mij toch niet ontslaan, patron?!'
'Van Dievel Consulting is een huis van vertrouwen, Dinska. Mensen die radicale opvattingen koesteren zijn hier niet thuis. Ik vrees dat ik afscheid van u moet nemen.'
Dinska griste de map met beschuldigingen van mijn bureaublad en krabde voor ik het kon beletten de verhullende tape weg.
'Gij smeerlap!' riep ze, 'gij laat u voor de kar van de N-VA spannen! Zij willen mij buiten omdat ik niet van hier ben.'

De N-VA heeft hier niets mee te maken,' loog ik staalhard, 'en ik zal het u bewijzen.'
Ik haalde een ouderwets 45-toerenplaatje te voorschijn en legde het op al even de ouderwetse platendraaier. Na enig gekraak weerklonk de krachtige stem van Zuhal Demir, kersvers staatssecretaris en gerenommeerd troubleshooter: 'Ik ben de verdachtmakingen beu. Ik heb niets te maken met het ontslag van Dinska Bronska. Al vind ik wel dat wat ze verkondigt onzin is.'
'Zet alstublieft die ploat af, patron!'
Snikkend ging Dinska Bronska henen.
Ik slaakte een zucht van opluchting. Het ontslag van Dinska was een lastig karwei geweest maar ik had het tot een goed einde gebracht. Onze beste klant in de Wetstraat zou tevreden zijn.

Ik was niet verbaasd toen Brabançonne zonder kloppen mijn kantoor binnenstormde, ik had er zelfs op gerekend.
'Patron, als gij Dinska ontslaat, neem ik ook ontslag!' riep hij verontwaardigd.
Precies wat ik verwacht had.
'Ge komt als geroepen, Brab,' zei ik, 'zet u, ik wilde juist met u praten over een welverdiende bonus en een optie op aandelen in VDC.'
Het was een heel andere Brabançonne die een half uurtje later mijn bureau verliet.
Hij legde troostend zijn arm om de frele schouders van Dinska.
'Ik zal u helpen om ander werk te vinden,' bood hij aan, 'bij UNIA zoeken ze een jurist en bij de Vlaamse regering een diversiteitsambtenaar. En bij de krant De Standaard een allochtoonse columnist die proper is op zijn eigen en die gezandstraalde opinietjes verkondigt.'