Danny Pintauro: "Crystal meth nam al mijn belemmeringen weg"

Een ex-honkballer die geen blad voor de mond neemt en als een soort nanny terechtkomt bij een ietwat verwaande carrièrevrouw. Acht seizoenen lang rolden de grappen tussen Tony Micelli, rol van Tony Danza, en Angela Bower, rol van Judith Light, van het tv-scherm, tot er 25 jaar geleden een eind aan "Who's the boss?" kwam. De chemie tussen beiden werd nog versterkt door 3 andere gezinsleden die Angela’s huiskamer opfleurden: Tony’s dochter Samantha (Alyssa Milano), Angela’s moeder Mona (Katherine Helmond) en Angela’s jonge zoon Jonathan. Die laatste rol werd gespeeld door Danny Pintauro, die na het stopzetten van de serie op 25 april 1992 op zoek moest naar zichzelf. Dat ging niet van een leien dakje.

Er bleek immers weinig interesse voor de jonge acteur, zodat Pintauro besloot om te gaan studeren aan de Stanford University, waar hij in 1998 zijn diploma behaalde. Het was nochtans vooral zijn outing, een jaar eerder, waarmee hij even opnieuw in de belangstelling kwam. Dat gebeurde nadat de tabloid National Enquirer ermee gedreigd had hem te zullen outen. Daarna verdween de jongeman volledig uit beeld, tot zijn ophefmakende interview in 2015, tegenover Oprah Winfrey, in haar programma "Where are they now?"

Toen maakte hij immers bekend dat hij al 12 jaar hiv-positief was: "Ik ging regelmatig op doktersbezoek. Als homoseksueel met zin voor verantwoordelijkheid liet ik me iedere 6 maanden testen. Daarna was het een tweetal weken nagelbijten, of althans, zo ervoer ik het. Want ik was doodsbang om besmet te zijn."

"Ik wilde almaar verder gaan in het experimenteren met seks. Crystal meth neemt al je belemmeringen weg. Er zijn geen limieten meer. Als je die avontuurlijke kant wil beleven, dan was het zeker deze drug die dat mogelijk maakte. Je stijgt er boven jezelf door. Heel, heel hoog zelfs." (celebritywebsite People, september 2015)

Drie jaar lang zou Pintauro aan drugs verslaafd zijn, "zoekend naar wie ik wilde zijn na mijn tv-faam". Het leidde tot anonieme seks, maar "ik had het gevoel dat ik veilig was. Maar, zoals later bleek, dat was ik niet." ("Where are they now?")

In maart 2013 kreeg hij dan de melding dat hij positief getest had: "Dat was een vreemd gevoel. Je bent vaak zo bang geweest dat je besmet was, en plots ben je het. Dan hoef je ook niet meer bang te zijn om het virus te krijgen." (People)

"Toch volgt er ook een periode dat je veel schrik hebt. Want, wie zal er nog ooit van me houden? Maar ik heb mijn huidige echtgenoot ingelicht, alvorens we een eerste keer gekust hebben. Hij reageerde door te zeggen dat dat hem niet afschrikte. Nee, ik wilde nooit dat soort man worden die iemand besmet. En ik ben het ook nooit geworden." ("Where are they now?")

In april 2014 huwde Pintauro in Californië met Will Tabares. Die reageerde na de hiv-outing op Facebook als volgt: "Ik kan niet nog trotser zijn op mijn echtgenoot dan ik nu al ben. Hij heeft intussen al zoveel meegemaakt en ik kan me enkel maar inbeelden hoe die reis voor hem tot hiertoe verlopen is."

Pintauro: "Met mijn dagtaak als restaurantmanager ben ik intussen gestopt. Ik wil het land afreizen, onder de noemer "Beacon of Light Tour". Als het moet, reis ik van gay pride naar gay pride om te verkondigen dat we onze rotzooi zelf moeten aanpakken." (praatprogramma "The view", oktober 2015)

"Maar ik wil geen rolmodel zijn. Ik wil laten zien wat er kan gebeuren als je verslaafd bent aan drugs en seks, als je daarbij niet oplet, als je jezelf niet regelmatig laat testen, als je op een ongezonde manier leeft."

Pintauro reist momenteel het land rond, met zijn echtgenoot, om mensen bewust te maken van de gevaren die door een losbandig leven om de hoek komen kijken. Daar werd hij in november 2015 nog voor in de bloemetjes gezet. Uit handen van zijn tv-papa, Tony Danza, kreeg hij toen tijdens "My Hero Gala" in New York de "Courage award" uitgereikt.

De band met zijn tv-familie blijft dan ook belangrijk voor hem. Zo herinnerde de intussen 41-jarige Pintauro zich over de tijd van toen: "Ik moest voortdurend mijn schoolrapporten tonen. Het leek wel alsof ze mijn ouders waren. Het was belangrijk voor hen dat ik goede resultaten behaalde. Iedere keer opnieuw was het van: "Doe je best op school!" Het voelde dan ook aan alsof ik deel uitmaakte van een nieuwe familie. Een familie waarmee ik plezier maakte en herinneringen opbouwde. Ik gaf mijn tv-moeder en tv-oma zelfs cadeautjes met Kerstmis. Ze waren toen familie en zijn het nog steeds." (Entertainment Weekly, september 2016)

Aan die tv-familie kwam er op 25 april 1992 alvast een einde, toen de laatste aflevering uitgezonden werd, van een tv-serie die 8 seizoenen eerder als volgt begon:

Meest gelezen