"Wacht nou even, ik geef een teken als jullie moeten bommen!"

Hij is een van Nederlands grootste komieken, die ook in Vlaanderen, zeker in de jaren 70 en 80, toen Vlaamse kijkers nog massaal afstemden op Nederlandse zenders, een schare fans bezit. Niet alleen in sketches en toneelstukjes bracht André van Duin, die morgen 70 kaarsjes mag uitblazen, mensen aan het lachen, ook als zanger wist hij, vooral met carnavaleske liedjes, mensen te beroeren. We maakten een kleine selectie van 5 liedjes die intussen tot het "Nederlands cultureel erfgoed" verheven zijn.

1975: "Doorgaan"

"We zullen doorgaan. Telkens als we stilstaan. Om weer door te gaan. Naakt in de orkaan." Ramses Shaffy wilde alvast een mooi strijdlied maken, met een poëtische tekst, van zijn "Doorgaan". Maar dat was buiten van Duin gerekend die, terwijl Shaffy nog in de hitparades aan een klim bezig was, zich aan een persiflage waagde. Een persiflage die bulkte van woordspelingen, eindigend op -aan, en die de woorden "We zullen doorgaan, tot we aan het gaatje zijn" onvergetelijk maakte. Onder meer Herman van Veen kon er niet mee lachen: "Het is lullig inspelen op de behoefte van het klootjesvolk." Maar dat klootjesvolk maakte van van Duins versie een grotere hit dan van het originele nummer.

1976: "Willempie"

Het was een carnavalskraker buiten categorie, "Willempie", maar het werd hem niet door iedereen in dank afgenomen. Velen beschouwden het als een spotlied op geestelijk gehandicapten. Er dreigde zelfs een rechtszaak, na een klacht die ingediend was door de ouders van een verstandelijk gehandicapt kind. Van Duin bood publiekelijk zijn excuses aan en beweerde dat hij nooit opzettelijk mensen had willen kwetsen. Daardoor ging de storm liggen. Wellicht vatte van Duin het zelf nog het beste samen in november 2014 op nieuwswebsite Algemeen Dagblad: "Ik kom tenminste elke dag een Willempie tegen. Zet een gek hoedje en een bril op en trek een te grote jas aan. Dan beginnen mensen hard te lachen."

1980: "Willy Alberti bedankt"

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en 1980 was de tijd van gaan voor de toenmalige koningin Juliana. Smartlapzanger Willy Alberti bedankte de koningin voor de mooie jaren die ze Nederland gegeven had. Dus, wie beter dan Prins Bernard kon Alberti dan bedanken? Van Duin nam het zware Duitse accent van de prins over, terwijl hij, zijn dankwoord met de nodige ironie plegend ("Welnee, ik had de bingo weer niet"), voortdurend onderbroken wordt door het chaotische pianospel van Pieter van Vollenhoven, schoonzoon van Juliana. De versie van van Duin scoorde beter dan die van Alberti in de hitparades.

1982: "Bim Bam"

Lachen met geloof houdt altijd een risico in, maar van Duin kwam er met "Bim bam" makkelijk mee weg. Dat had wellicht vooral te maken met het hilarische filmpje dat het lied moest ondersteunen en waar van Duin 4 koster-rollen voor zijn rekening nam. De weinig slim ogende kosters waren in ieder geval perfect op elkaar ingespeeld, inclusief een sappig Limburgs taaltje (“Wacht nou even, ik geef een teken als jullie moeten bommen!”). Het nummer was een bewerking van "Les trois cloches" van Edith Piaf. Toen in april 2016 de klokken in Delft op hol sloegen en een tijdlang bleven luiden, werd in nieuwsmedia weer graag verwezen naar deze hit van van Duin.

1983: "Als de zon schijnt"

André van Duin had ook een serieuzere kant en die toonde hij met het album "Wij", waarop hij goed in het oor liggende luisterliedjes zong. Vooral het positieve deuntje "Als de zon schijnt" werd een meezinger pur sang, waar een mens onmiddellijk gelukkig van wordt, vergelijkbaar met "Laat de zon in je hart" van Willy Sommers in Vlaanderen. Het nummer kende midden vorig jaar nog een nieuwe boost toen het gebruikt werd in een commercial van een winkelketen, waarin te zien was hoe een gezin tussen de Hollandse buien door probeerde te barbecueën. Want, "Ach, wat is het leven fijn, als de zon schijnt."

Meest gelezen