"Uitgescholden werd ik, omdat ik 2 oorbellen droeg"
Het was het topproducers-duo Jochem Fluitsma en Eric Van Tijn, bekend van hun samenwerking met de Dolly Dots, Ruth Jacott en Guus Meeuwis, waaraan Richenel -zijn echte naam is Hubertus Baars- zijn Europese hit dankte. Al had hij in 1987 al een hele muzikale weg afgelegd.
Richenel: "Ik werkte met veel plezier bij een bank. Tot ik door een vriend werd gevraagd om bij zijn bandje te zingen, omdat hun zangeres hen had laten zitten. Ik had wel wat gezongen, maar nog nooit opgetreden. Plots stond ik daar voor een publiek van Hell’s Angels, want dat was het publiek van die groep, "Luxor" heette die. Het heeft me toegelaten veel te experimenteren, van rock tot funk." (radioprogramma Studio 54, februari 2016)
Uiteindelijk betekende "Dance around the world" in 1987 zijn grote doorbraak. Richenel: "Dat mijn vrouwelijke kant zo benadrukt werd, lag aan de tijdsgeest. Ik werd voortdurend vergeleken met Boy George, Annie Lennox, Grace Jones of David Bowie. Onder het modewoord 'androgyn', waarvan ik de Nederlandse vertegenwoordiger was.' (RTL-programma "Sterren van weleer", 1999)
"Voor die tijd was het nummer heel bijzonder. Maar het was de tijd dat het er op promotioneel vlak nogal angstig aan toe ging. Ik ben toen tegen heel veel dichte deuren opgelopen. Je mag niet vergeten dat ik een van de eerste zangers was die op die manier gestyled was, met uitzondering van Boy George die er toen ook al was." (Studio 54)
"Ik heb zangkoren gehad die me uitscholden omdat ik 2 oorbellen droeg. Nu draagt iedere stratenmaker 2 oorbellen. Wekelijks werd ik in de zaal door een stel jongens aangeroepen met: "Homo! Homo! Homo!" Pas toen de plaat in Italië een hit werd, werd "Dance around the world" pas in Nederland gedraaid. Voorheen niet, toen wilden ze niet."
"Ik kijk met gemengde gevoelens terug op die tijd. Heel veel plezier gehad, heel veel meegemaakt, heel veel gereisd. Maar daarna heb ik de terugslag gehad. Het gebeurde zo plots, dat ik weinig tijd gehad heb het hele gebeuren te beleven. Het was werken, werken, werken. Het heeft me de nodige tijd gekost om die terugslag te verwerken." (Sterren van weleer)
"Midden jaren 90 ben ik een paar jaren gestopt met zingen. Ik moest allemaal verwerken wat er gebeurd was. Ik wilde eens bekijken wat ik nog wilde doen. Uiteindelijk ben ik bij jazz terechtgekomen. In disco’s had ik geen zin meer." (Studio 54)
"Na die popnummers heeft het lang geduurd vooraleer men me weer serieus nam. Met opmerkingen als: "Hoe ik dat had kunnen doen?", "Dat ik zo commercieel zou worden?" Ik ben dan gevlucht uit Nederland, want ik had het gevoel dat ik hier niet meer lang zou leven. Ik ben dan in Spanje terechtgekomen. Beetje bij beetje is het zingen dan toch weer op gang gekomen." (Sterren van weleer)
Terwijl jazz zijn grote passie werd, zonder Ross-kapsel, zal het toch met deze hit, 30 jaar geleden in de top 10 van de Ultratop, zijn dat de nu 59-jarige Richenel zal herinnerd blijven: