"Er was geen script en we deden maar wat"

"Deze film is vooral rommel, een onbedoeld hilarische samenvatting van verouderde filmclichés." Zo omschreef New York Times de bioscoopfilm "Glitter", die zanglijster Mariah Carey definitief als actrice moest lanceren, toen die 15 jaar geleden in wereldpremière ging. De Amerikanen hadden juist de aanslagen van 9/11 achter de rug. Carey hoopte dan ook dat ze door deze lichtvoetige film hun zorgen even zouden kunnen vergeten. Maar de film flopte grandioos en Carey won een "Golden Raspberry Award voor slechtste actrice". "De jaren die volgden waren verschrikkelijk", reageerde Carey jaren later.

Filmmagazine Fade In besloot: "Dit is een van de slechtste films die ooit gemaakt is. Punt uit." De entourage van Carey besefte dat uiteindelijk ook en daar werd het woord "Glitter" dan ook omgevormd tot "the G-word".

Nochtans was het vertrouwen in succes, ondanks de aanslagen, tijdens de première van de film op 21 september 2001 nog erg groot. Carey: "Of het nu met mijn muziek is, of met iets anders, mijn doel is om mensen blij te maken. Het leven is te kort om dat niet te doen. Ik hoop dat deze avond een aantal mensen blij zal maken, of het er nu maar één is of twee. Ik hoop dat "Glitter" in deze verwarde tijden aan de bioscoopbezoekers een emotionele vlucht kan betekenen. Ook al weet ik dat niets de recente gebeurtenissen kan overschaduwen."

Maar de Amerikanen lustten "Glitter" niet. In het tv-programma "Watch what happens Live" in december 2013 keek Carey terug op de film en die toch wel bewogen periode uit haar carrière:

“Er was helemaal geen script. Het was eerder van: "Laten we morgen wat opnemen en we zien wel wat er van komt." Er had eerst een script moeten zijn, om een goede film te maken. Bovendien werd de film uitgebracht op 9/11 (Iets wat niet volledig klopt: de soundtrack werd op 11 september 2001 gereleaset, terwijl de film pas 2 weken later in de bioscoopzalen verscheen, nvdr). Voor mij is het niet meer dan een kitscherig moment uit mijn verleden."

"Als ik terugkijk op mijn carrière, dan moet ik besluiten dat Ik het meest spijt heb van "Glitter". Om de eenvoudige reden dat er niemand de leiding had. Ik had toen een Hollywood-legende nodig die de touwtjes in handen had moeten nemen. Als ik nu op die ervaring terugkijk, dan heb ik iets van: "Ik heb ervan geleerd. Ik ben blij voor de ervaring. Maar de jaren die volgden waren verschrikkelijk." Ik moest daarna sterk zijn, in de overtuiging dat men die ervaring zou vergeten."

"De soundtrack vond ik nochtans wel goed. Ik wilde de jaren 80 terugbrengen, maar blijkbaar was dat in 2001 ietwat te vroeg. Men reageerde van: "Maar we hebben die jaren nog maar pas achter ons gelaten." Terwijl ik dacht ze er al klaar voor waren. Tegenwoordig grijpt men maar al te graag terug naar die jaren." De soundtrack leverde alvast de wereldhit "Loverboy" op.

Hier beneden kunt u nogmaals de filmtrailer van "Glitter" bekijken:

Meest gelezen