"En plots, wham! Ik was een filmster!"

35 jaar geleden scheerden Brooke Shields en Martin Hewitt hoge toppen als het intens verliefde koppel Jade en David in "Endless love". De passie spatte van het scherm, ondersteund door de al even zwoele hitsingle van Diana Ross en Lionel Ritchie. De film werd, ondanks negatieve recensies, toch een behoorlijk kassucces in 1981 en het broodje van de toen 23-jarige Hewitt, die in deze film van Franco Zeffirelli zijn filmdebuut maakte, leek gebakken. Maar de looks en het eerste succes waren uiteindelijk niet voldoende om zich in het filmwereldje te handhaven.

Hewitt: "Ik was het ideale voorbeeld van het typische Hollywoodverhaal. Ik werkte toen immers als bewaker op een parkeerterrein. Daar zou Zeffirelli mij hebben ontdekt. Maar dat verhaal is danig bij de haren getrokken. Ik ben gewoon naar een open auditie gegaan (Op die auditie zouden zich 5.000 jongens/mannen hebben aangeboden, nvdr) en op basis daarvan heb ik de rol gekregen." (Los Angeles Times, augustus 1986)

"Toen ik nog op school zat, dacht ik dat het me een 15-tal jaar zou duren vooraleer ik naam zou kunnen maken. En dan, wham!, gebeurde het als vanzelf." (The Daily Courrier, september 1983)

"De rol was me op het lijf geschreven. David was intelligent en passioneel. Als hij iets wilde, ging hij er voor honderd procent voor. Ik vond dat ik diezelfde drive in mij had."

"Ik werd natuurlijk meegezogen in de populariteit die ik had. Ik dronk dus te veel en ging te vaak naar allerlei feestjes. En ik was niet voorbereid op wat er ging komen, namelijk nauwelijks iets. Ik had de top bereikt, maar daarna was het boven water blijven om toch maar niet op mijn bek te gaan." (People, oktober 2000)

"Wat men ook moge zeggen over die film, ik ben en blijf er trots op. Door die film heb ik mijn droom als acteur kunnen waarmaken." (Los Angeles Times)

"Ik maak me geen zorgen over wat de toekomst brengt. Geen hoofdpijn en geen maagzweren voor mij. Ik volg eerder het motto "What wil be, will be". Wat er ook gebeurt, ik zal tevreden zijn met wat me in het leven overkomt." (The Daily Courrier)

Naast een belangrijke rol in de geflopte bioscoopfilm "Yellowbeard" en gastrollen in tv-series bleek Hewitts acteercarrière slechts van korte duur. In 1988 was hij ook nog te zien in de eveneens geflopte "Two moon junction", winnaar van één Raspberry Award het jaar daarop.

Vijf jaar na zijn bioscoopdebuut, reageerde Hewitt dan ook: "Het lijkt opnieuw alsof ik aan het begin van mijn carrière sta. Ik kan alleen maar naar boven. Maar doe het nu niet lijken alsof ik ontgoocheld ben. Want ik heb heus wel een positieve ingesteldheid. En daarvoor heb ik mijn leergeld betaald." (Los Angeles Times)

"In 1993 startte ik met mijn eigen bedrijf, dat huizen inspecteert bij een verkoop. Iedere keer als men me daarna belde om een auditie te doen, was mijn antwoord: "Sorry, maar ik moet op huisbezoek." Men heeft me bijvoorbeeld nog gevraagd voor de rol van een aan drugs verslaafde homoseksuele prostituee. Ik heb heel beleefd nee gezegd." (People)

"Ik verdien nu meer geld met mijn bedrijf dat toen ik nog acteerde. Als je een acteur bent, ben je vooral voltijds bezig met het zoeken naar werk." (Los Angeles Times, juli 2006)

"Ik mis het acteren niet. Ik heb nu mijn eigen bedrijf. Ik heb een mooi huis in een mooie omgeving. Ik heb alles wat ik nodig heb." (People)

Hewitt trouwde in 1990 met de Duitse Kerstin Gneiting. Ze hebben samen 2 kinderen en wonen in Californië. Mocht u zich afvragen hoe de nu 58-jarige Hewitt er uitziet:

Meest gelezen