Hoe geloofwaardig zijn vrouwelijke orgasmes in films?

25 jaar geleden ging eind juli in de VS de bioscoopfilm "When Harry met Sally" in première. Met als absoluut hoogtepunt: het nep-orgasme van Sally, een rol van Meg Ryan, in een restaurant, gevolgd door "I’ll have what she’s having". Het werd een van de meest besproken filmscènes ooit. Want het vrouwelijke orgasme, al dan niet nep, blijkt niet zo makkelijk in beeld te brengen.

Harry, een rol van Billy Crystal, kon in "When Harry met Sally" niet anders dan gegeneerd wegkijken bij zoveel “drama”. “Meg was wel wat nerveus toen ze die scène moest spelen. Haar eerste orgasme was daarom maar zozo. Het tweede orgasme ging helemaal de mist in. Daarom deed de regisseur het haar voor. Het leek alsof hij een orgasme kreeg, waarop King Kong jaloers zou zijn. Hij kreeg er zelfs applaus voor”, aldus Crystal in september vorig jaar In Today Show. De rest is dus bioscoopgeschiedenis.

Het maakt in ieder geval duidelijk dat de beleving van het orgasme, fake of niet, erg divers kan zijn. Volgens de website E-Gezondheid kan het zich uiten door te roepen, te kreunen, door het gezicht te vertrekken, door onwillekeurige spierbewegingen, door lachbuien en zelfs door volledige stilte of bewusteloosheid.

Het lijkt alsof de filmwereld al deze uitingen van intiem genot intens bestudeerd heeft, want ook daar is de manier waarop vrouwen zich op het juiste moment laten gaan een mengelmoes van allerhande willekeurige reflexen.

Nieuwswebsite Huffington Post maakte daarom een compilatie van vrouwelijke filmorgasmes en het resultaat is ronduit hilarisch te noemen. Van bloemblaadjes in "40 days and 40 nights" over acrobatische gymnastiek in "Forgetting Sarah Marshal" en pupilveranderingen in "Barbarella" tot megafoon-gegil in "Porky’s", de inventiviteit van de filmregisseurs kent geen grenzen.

Daarom wellicht ook dat voor de titel "De minst geloofwaardige vrouwelijke orgasmes in films" gekozen werd. Let ook op onder meer de elasticiteit van Russell Brand, de badkamerafbraak van Jennifer Aniston en het heimelijk (mee-)genot van Gerard Butler:

Meest gelezen