Lunatic Comedy Award voor Lukas Lelie
In een zeer goed gevulde Minardschouwburg, nog altijd de tempel van Romain Deconinck en gelinkt aan amateurtheater en groeiend talent, was Lukas Lelie de beste van vijf finalisten. Met een duidelijke voorsprong ging ie Koen Dewulf, Koen Rijsbrack, Dennis Vansant en Jan Linssen vooraf. Op Dewulf na stuk voor stuk “youngsters” in het genre die in de voetsporen willen treden van de grote namen. In een genre dat de voorbije 10 jaar een regelrechte “boost” beleefde.
De Lunatic Comedy Award werd in 1998 voor het eerst georganiseerd en is altijd een waardemeter gebleken voor de toekomstige grote namen in de comedy. De eerste winnaar was Bert Kruismans, later volgden Gunter Lamoot, Lieven Scheire en Sven Eeckman. Ook ene Philippe Geubels won als jonkie de Award en de vorige winnaar was Steven Goegebeur. Dus als je je op zo’n erelijst kan scharen, belooft dat al iets. En dat heeft Lukas Lelie gedaan.
Lelie deed het in een eigen stijl (al dé voorwaarde om een grote te worden): droog, ietwat slungelig, een loser die zichzelf kapot relativeert, die zijn eigen ietwat zielig leven zo beschrijft dat het een mens doet gieren van het lachen. Sympathiek ook, en met een heel scherp gevoel voor timing. Lelie noemt het zelf “awkward comedy”, hij wil zijn publiek overladen met een gevoel van aangenaam onbehagen, zijn stijl is droog en flegmatiek. Een zelfzeker iemand die een onzekere mens neerzet.
Lelie -een Gentenaar- studeert binnenkort af als televisieregisseur en ziet comedy voorlopig als een leuke bezigheid. "Of ik een voorbeeld heb? Hans Teeuwen misschien, al is dat ook niet zo uitgesproken, ik kijk gewoon naar zowat iedereen en ik leer daaruit”, zegt Lelie. “Ik ben overweldigd door deze prijs, ik sta toch op een lijst van mooie namen, maar ik moet nu vooral schrijven aan nieuw materiaal, mijn koffer is nog té weinig gevuld om heel ver te kunnen gaan. Veel werk aan de winkel, veel optreden en ik hoop dat ik een waardige winnaar van de Award zal zijn”, voegt ie eraan toe.
Lelie blijft nu her en der optreden en volgt de weg die alle grote namen hebben gevolgd. Van klein zaaltje naar grotere speelplekken, van succes naar tegenvaller, van schrijven en schrappen, naar spelen en beroeren. Benieuwd of ie net als zijn illustere voorgangers-winnaars van de Lunatic Comedy Award ook een gevestigde naam wordt in komisch Vlaanderen. De dood of de gladiolen. Of de lelies.
