Linkin Park verzorgt "the end" van nostalgie-avond op Werchter

Linkin Park heeft op het hoofdpodium het slotakkoord mogen spelen van dag 3 van Rock Werchter. Een dag die het best omschreven kan worden als de nostalgie-avond voor eind twintigers en dertigers, met op het hoofdpodium in de vooravond achtereenvolgens de emocoreband Jimmy Eat World, de poppy punkers van Blink-182 en daarna ook nog een verpletterend System of a Down.
Jokko
Linkin Park

Voor de fans was het al een hele dag uitkijken naar het optreden van Linkin Park. Voor Jan uit Duitsland is het zijn favoriete band. Hij zag ze vorige week en vond het zo fantastisch dat hij last minute nog op zoek ging naar een ticket voor Werchter om ze hier ook nog te kunnen zien.

Net als Jan is ook de Noorse Kesia een grote fan van Linkin Park. "Ik ben opgegroeid met hun nummers. Voor mij is het pure nostalgie. Het zit in je hart wanneer je zoveel jaren naar die muziek geluisterd hebt."

En ook Ann Van Oppers, voor de fanclub de Nederlandstalige Belgische "ambassadeur" van Linkin Park, kan de band alleen maar aanraden. "De klassiekers zoals "In the end" en "Numb" zullen zeker in hun set zitten, maar ze brengen ook nieuw werk."  De band bracht dit jaar immers zijn zevende album "One more light" uit. 

Bennington gaat publiek in

Met een Belgische vlag voor de keyboards bouwt de Amerikaanse band meteen een band op met zijn fans. Maar dat is niet genoeg voor frontman Chester Bennington, die vindt dat er te veel ruimte is in de frontstage tussen hem en het publiek, "zijn mensen". "Ik heb een verrekijker nodig om jullie te kunnen zien." 

Hij brengt daar dan ook snel verandering in door zelf dichter naar het publiek toe te gaan. Tijdens "Breaking the habit" gaat hij de fans begroeten in de middengang. En daarna stapt hij helemaal het publiek in. Enkele fans beleven zo op ademafstand de pianoversie van "Crawling".

Daarna volgt "What I've done" waarmee stilaan wordt opgebouwd naar de climax van de show.  Daar mag onder meer "In the end", a capella meegezongen door de hele wei, uiteraard niet ontbreken. 

Linkin Park brengt een bijzondere mix van metal, hiphop en rock en nu met het nieuwe album ook meer pop. Misschien niet meteen ieders smaak, maar de grote hits blijven het goed doen op een festivalweide, over de generaties heen. 

"Trip down memory lane"

Met System of a Down en Linkin Park stonden hier twee groepen waarvan de grootste hits (“Chop suey!” (2001) en “In the end” (2000)) nog steeds in het hoofd zitten van iedereen die begin jaren 2000 jong was. Voor veel Werchtergangers een serieuze "trip down memory lane" dus.

Zoals bijvoorbeeld voor Maxime uit Namen. "System of a Down, Blink-182, Linkin Park. Dat zijn toch een beetje de namen met wie wij opgegroeid zijn. Daar zijn jeugdherinneringen aan verbonden."

En ook Stijn Van de Voorde van Studio Brussel die hen al aan het werk zag op Pinkpop, keek uit naar het optreden van System of a Down, met de bijzonder energieke frontman Serj Tankian. 

"Blink-182 favoriete band ter wereld"

Een enthousiaste Ierse die we op de wei ontmoeten, noemt Blink-182 (foto in tekst) dan weer "haar favoriete band ter wereld". Hun muziek omschrijft ze als "blij, happy, pop, rock, een beetje betekenis, een beetje fun, een beetje zoals wij", verwijzend naar haar 3 vriendinnen die er bij zijn.

En dat blijkt later ook op de wei. Wanneer de regen eindelijk overgewaaid is, heeft Werchter duidelijk zin in een feestje. En in meebrullen met hits als "What's my age again?", "First date" en uiteraard "All the small things". Daarnaast is er ook ruimte voor drummer Travis Barker om zijn kunsten te tonen en helemaal aan het eind van het concert duikt er zelfs nog een zeer talentvol jong kereltje op achter de drums. 

Jokko

Jimmy Eat World (foto in tekst) lijkt in de vooravond nog niet meteen een laaiend onthaal te krijgen van de wei. Misschien komt het doordat het opnieuw regent op wei? Veel volk staat er alvast wel voor het hoofdpodium en slotsong "The middle" is wel een collectief meezingmoment. 

Sfeer en gezelligheid zijn vandaag voor het hoofdpodium in ieder geval het belangrijkste voor het gros van de festivalgangers.  

Thomas Geuens

Meest gelezen