Kan Blanche potten breken op het Songfestivalpodium?

Donker, slowbeat elektro met elementen van een pianoballade. Nee, een "klassiek" Songfestivalnummer is "City lights" niet. Dat is net de sterkte van het Belgische nummer dit jaar. "Rhythm inside" van Loïc Nottet kleurde twee jaar geleden ook buiten de Songfestival-lijntjes en ons land behaalde een puike vierde plaats. Bovendien lijken de hoogdagen van de typische Scandinavische popliedjes en circusacts toch wat voorbij.

Ook de stem van de 17-jarige Blanche (Ellie Delvaux) valt op: erg diep, vol en krachtig. Een geluid dat we in elk geval nog niet vaak gehoord hebben op een Songfestivalpodium. Lied en stem samen steken sowieso uit boven de meeste - op dit moment al bekendgemaakte - inzendingen. De Franstalige openbare omroep RTBF - die de Belgische inzending koos - maakt zo voor de tweede keer op rij van België een gidsland op het Songfestival.

Als we de commentaren mogen geloven, dan zit een finaleplaats er zonder probleem in voor ons frisse en eigentijdse Songfestivalnummer. "Brussels2018" wordt her en der al voorbarig geopperd. Feit is dat Blanche bij de bookmakers meteen naar plaats twee wordt gebombardeerd. Toch zijn er enkele caveats.

Zo zal veel afhangen van hoe Blanche haar lied zal brengen op het podium in Kiev. Een goed nummer kan in een televisieshow zoals het Songfestival gemaakt of gekraakt worden door een al te fletse of juist veel te overdreven act. Blanche laat nog niet al te veel in haar kaarten kijken, maar de weinige hints klinken alvast veelbelovend: er zal gespeeld worden met het licht en - vooral - het wordt niet al te extravagant.

Cruciaal voor Blanche is ook het onder controle houden van de zenuwen tijdens die hectische week van het grote Songfestival. In het verleden zijn verschillende Belgische inzendingen zo al de mist in gegaan (Kate Ryan vergat in 2006 haar kniezwengel), terwijl anderen net boven zichzelf uitstegen (het enthousiasme van Laura Tesoro was vorig jaar erg aanstekelijk). Haar weinige ervaring kan wat dat betreft Blanche parten spelen.

Maar als dat allemaal goed zit in Kiev en het live zingen verloopt vlekkeloos, dan mag België inderdaad dromen van een finaleplaats en misschien wel meer.

(lees verder onder video) 

De Belgische Blanche wordt meteen gebombardeerd tot een van de favorieten, maar ze zal zeker rekening moeten houden met enkele andere sterke inzendingen.

Zo staat Italië al enige tijd bij velen bovenaan de lijst. Francesco Gabbani - de winnaar van het Festival van San Remo - brengt in tegenstelling tot onze Blanche een bijzonder vrolijk lied: "Occidentali's Karma".

Ook de performance van de goedlachse Italiaan is erg aanstekelijk, met zowaar een soort van kniezwengel én een aap die mee op het podium komt dansen. Tot slot charmeert Italië andermaal door niet in het Engels, maar in de eigen taal te zingen.

(lees verder onder video).

Portugal is een kneusje op het Songfestival. Het Zuid-Europese land kon nog nooit winnen, maar dit jaar maakt hun inzending zeker en vast kans om alvast in de finale te geraken.

Salvador Sobral zingt een (h)eerlijk liefdesliedje in het Portugees: "Amar pelos dois", geschreven door zijn in de muziekwereld succesvolle zus Luisa. Sobrals specialiteit is jazz. Het Portugese lied voor dit jaar klinkt dan ook wat bossanova en lijkt weggeplukt uit het "Great American Songbook".

Met Portugal worden we eigenlijk een stukje teruggebracht naar het Eurovisiesongfestival uit de jaren 60, toen toppers als Françoise Hardy aantraden. Bovendien staat het zangtalent van Salvador Sobra niet ter discussie. Maar zijn podiumprésence oogt wel wat vreemd en heeft een erg bohemien-gehalte. Zonder zijn eigenheid te verliezen, is daar wel nog een beetje werk aan voor de Portugese zanger.