Naar waar kan het Songfestival uitwijken?

Onheilspellende berichten uit Oekraïne. Daar nam eerder deze week het voltallige organisatiecomité voor het Eurovisiesongfestival ontslag uit onvrede over de gang van zaken. Al meteen na de overwinning van zangeres Jamala vorig jaar rezen er ernstige vragen op of Oekraïne wel in staat was om de grootste liedjeswedstrijd ter wereld te organiseren. Vooralsnog staat het festival gepland op 9-11-13 mei in Kiev. Maar wat als het echt niet zal lukken?

Duitsland

Als Oekraïne echt de handdoek in de ring moet gooien, dan zijn alle ogen in de eerste plaats gericht op Duitsland. Het land maakt deel uit van de “big five”, de vijf landen die het meeste financieel bijdragen aan de European Broadcasting Union (EBU), de koepelorganisatie van omroepen die het Songfestival organiseert.

Geld mag dus niet meteen probleem zijn voor de Duitse openbare omroep en ook qua accommodatie kunnen de Duitsers relatief makkelijk inspringen. Duitsland wordt overigens luidop genoemd als gastland mocht Australië ooit het Songfestival winnen, want het hele circus naar Down Under brengen is te duur. En vorig jaar was het bijna zover, toen Australië tweede werd.

Duitsland heeft al drie keer het Songfestival georganiseerd. De laatste keer was in 2011, in Düsseldorf. Voor de andere keren moeten we al teruggaan naar 1983 in München en 1957 in Frankfurt (toen Duitsland inviel omdat Zwitserland in 1956 de eerste editie in eigen land had gewonnen en het festival geen tweede keer na elkaar wou organiseren).

Zweden

Als er een land echt geroutineerd is in het organiseren van Songfestivals, dan is het Zweden wel. Het Scandinavische land is goed voor zes overwinningen en staat daarmee op de tweede plaats na Ierland. Maar vooral: de laatste twee overwinningen haalde Zweden de afgelopen vijf jaar binnen. Geen enkel ander land heeft op die manier recent nog zoveel Songfestivals georganiseerd.

En die festivals vielen in de smaak: de Zweedse openbare omroep SVT gooide in 2013 en vorig jaar telkens hoge ogen met een haast vlekkeloze organisatie. Bovendien moeten de Zweedse preselecties – het Melodifestivalen – qua omvang niet zoveel onderdoen voor het moederfestival.

Ook Zweden lijkt dus een optie voor het geval Oekraïne niet mocht lukken. Naar een presentatrice zal het in dat geval allicht niet zo lang zoeken zijn dan. Petra Mede nam de edities van 13 en 16 al voor haar rekening en modereerde ook de special voor 60 jaar Eurovisiesongfestival. En vooral: Petra Mede is zo geliefd in Songfestivalmiddens, dat niemand in Stockholm meer applaus toebedeeld kreeg dan zij.

Het Verenigd Koninkrijk

Ook aan de BBC kan gedacht worden als noodoplossing. De Britse openbare omroep – ook wel eens de moeder van alle openbare omroepen genoemd en een van de grote vijf EBU’ers – sprong in het verleden al verschillende keren bij.

Abba won bijvoorbeeld in 1974 in Brighton. Nochtans had Luxemburg het jaar voordien gewonnen, maar het was de tweede overwinning op rij voor het kleine Groot-Hertogdom en de Luxemburgse omroep kon zich geen tweede opeenvolgende organisatie permitteren. Twee jaar eerder sprong Groot-Brittannië ook al in de bres. Toen voor Monaco dat in 1971 had gewonnen, maar geen geschikte zaal vond. Een openluchtevenement op de Middellandse Zee bleek twee maanden voor datum kennelijk geen optie. De EBU moest in allerijl een ander gastland vinden, waarop het festival verhuisde naar Edinburgh.

Het Songfestival in de jaren 70 was natuurlijk een heel stuk kleinschaliger dan wat het nu is. Heden ten dage wordt een grote zaal verwacht die ook nog eens zeker een maand enkel en alleen beschikbaar is voor het Eurovisiesongfestival. Niet onmogelijk, maar ook voor de BBC niet evident. Al dromen verschillende fans al luidop van een Songfestival in de legendarische Royal Albert Hall in Londen, zoals in 1968. De laatste keer dat de liedjeswedstrijd in het VK plaatsvond, dateert overigens alweer van 1998.

Frankrijk

Het is dit jaar 40 (!) jaar geleden dat Frankrijk nog eens een overwinning behaalde op het Eurovisiesongfestival, toen met “L’oiseau et l’enfant” door Marie Myriam. Het is dus al van 1978 dat Frankrijk nog eens een Songfestival heeft georganiseerd, toen door TF1 (in die dagen nog een openbare omroep) in Parijs. De Franse Songfestivalgeeks verlangen al jaren om het concours nog eens naar hun land te brengen.

Puur technisch zou het natuurlijk wel kunnen. Ook de Fransen behoren namelijk tot de “big five” en beschikken dus over de nodige middelen. Maar buiten Songfestivalmiddens is er voor de liedjeswedstrijd maar weinig animo bij onze zuiderburen om het Songfestival te organiseren.

Bovendien is het maar de vraag of Frankrijk in deze woelige tijden wel überhaupt een optie is. Niet alleen gaat het land nog steeds gebukt onder terreurdreiging, in de periode van het Songfestival zijn er in Frankrijk dit jaar ook belangrijke presidentsverkiezingen. Het lijkt er dus op dat de Franse fans nog minstens een jaartje zullen moeten wachten eer de wedstrijd zal neerstrijken in hun land.

Uitstel, maar geen afstel

Vooralsnog zijn bovenstaande opties hypotheses waarover wel wordt nagedacht in Songfestivalmiddens, maar die tot nader order nog geen concrete vorm hebben aangenomen. Het is nog steeds de bedoeling dat het Eurovisiesongfestival dit jaar wel degelijk doorgaat in Oekraïne zelf. De Oekraïense regering heeft zich overigens sterk gemaakt dat dat zonder problemen zal gebeuren en in elk geval is de EBU de druk aan het opvoeren.

Maar als het echt fout loopt, zijn er dus wel degelijk uitwijkopties. Minder drastisch – en meer plausibel – is het Songfestival verplaatsen naar een latere datum. Zo zou Oekraïne alvast het gezichtsverlies wat kunnen beperken, niet het minst tegenover Rusland. Uitstel zonder afstel zou trouwens geen unicum zijn. In 1977 zag de BBC zich genoodzaakt om het Songfestival met ruim een maand te verplaatsen van 2 april naar 7 mei. Een aanslepende staking van cameramannen en technici had namelijk roet in het eten gegooid.

Wat er ook van zij, het lijkt erg onwaarschijnlijk dat het Songfestival dit jaar überhaupt niet zal doorgaan. Fans kunnen dus met een gerust hart de maand mei tegemoet gaan. Zij die het Songfestival eerder een circus der wansmaak vinden, knijpen zoals elk jaar in de maand mei maar beter een weekje de ogen dicht.

Meest gelezen