Loïc Nottet naar de finale van het Songfestival

Zestien landen zijn vanavond in Wenen aangetreden in de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival. De presentatie van het geheel was in handen van drie vrouwen: Mirjam Weichselbraun, Alice Tumler en Arabella Kiesbauer. Zonder veel dralen trapten ze om 21 uur de liedjeswedstrijd op gang, een show die in liefst 45 landen was te zien.

Tien landen slaagden erin een ticket voor de finale te bemachtigen: Albanië, Armenië, Rusland, Roemenië, Hongarije, Griekenland, Estland, Georgië, Servië en ook... België. Spannend was het wel. Bij de bekendmaking van de tien finalisten kwam ons land pas als allerlaatste uit de bus. Op Twitter heeft Nottet al zijn dank uitgedrukt voor alle steun die hij mocht ontvangen.

Zes landen moesten met lege handen naar huis: Moldavië, Finland, Macedonië, Wit-Rusland, Denemarken en ook Nederland. Onze noorderburen lieten Trijntje Oosterhuis op Europa los, maar zij moet haar koffers pakken.

Terug naar het begin van de avond. De Moldavische deelnemer mocht de spits afbijten met het nummer “I want your love”. Opmerkelijk: Eduard Romanyuta (kleine foto) is eigenlijk een Oekraïner. Volgens kwatongen heeft hij de preselectie in Moldavië gewonnen door fraude met simkaarten te plegen. Zijn act bracht The Village People even tot leven met verschillende schaars geklede agenten op en rond het podium.

Armenië koos vervolgens voor een ware reis rond de wereld met zes zangers die verspreid over alle continenten wonen. Onder de noemer “Genealogy” zongen ze het nummer “Face the shadow”.

Loïc Nottet mocht hierna als derde het podium op voor België. Zowel zijn lied “Rhythm inside”, de kledij als de choreografie bedacht hij helemaal zelf. In een stijlvol zwart pak trok hij het podium op, wat fel contrasteerde met de witte outfits van zijn achtergrondzangers.

De choreografie oogde strak en afgemeten, als een voorstelling moderne dans. Een zwart-witbelichting zette deze sfeer extra in de verf. Na afloop reageerde het publiek bijzonder enthousiast.

“Walk along” zong de Nederlandse kandidaat Trijntje Oosterhuis (kleine foto) als vierde deelnemer van de avond. Vooraf was bijzonder veel over haar “gewaagde” jurk te doen, maar uiteindelijk koos ze voor een zwart broekpak om haar nummer “Walk along” te zingen.

Finland vaardigde met de groep Pertti Kurikan Nimipäivät een opmerkelijk kwartet naar Wenen af. De vier bandleden met een verstandelijke beperking brachten “Aina mun pitää”, een stevig rocknummer gezongen (of meer nog geschreeuwd) in het Fins. Nauwelijks anderhalve minuut duurde het, goed voor de kortste inzending ooit.

Even was een Griekse deelname aan het Songfestival dit jaar onzeker, maar uiteindelijk werden toch preselecties georganiseerd. Maria Elena Kyriakou won die met het nummer “One last breath”, een krachtige ballade die ze vanavond als zesde kandidaat ten berde bracht. De moeder van drie liet haar heldere stem meermaals flink de hoogte ingaan, wat het publiek wist te appreciëren.

Estland vaardigde het duo Elina Born en Stig Rästa af dat in duet het nummer “Goodbye to yesterday” zong, een catchy lied met een flinke dosis melancholie. Vervolgens was Macedonië aan de beurt. Daniel Kajmakoski zong voor zijn land (niet altijd even toonvast) “Autumn leaves”.

Na een jaar afwezigheid, stond Servië hierna terug op het Songfestivalpodium. Bojana Stamenov (kleine foto) zong “Beauty never lies”. Het nummer begon traag, maar barstte daarna in alle hevigheid los in een uptempo finale.

Hongarije stuurde Boggie met een zangeres die ooit een schoonheidswedstrijd won. Met “Wars for nothing” bracht ze een moderne versie van een lied uit “The sound of music”. Het nummer vormde een aangenaam rustpunt driekwart ver in de show.

Wit-Rusland won het Songfestival nog nooit, en brak ook vanavond weinig potten met het nummer “Time”. Uzari nam de zang voor zijn rekening, violiste Maimuna vergezelde hem met haar instrument en talrijke zwoele blikken in de richting van de camera.

Voor buurland Rusland klom vervolgens de “blonde engel” Polina Gagarina (kleine foto) op het podium. In een witte jurk met diep uitgesneden decolleté zong ze “A million voices”, een hoopvol nummer gemaakt op maat van het Songfestival. Met haar indrukwekkende stem was zij waarschijnlijk de beste zangeres van de avond.

Anti Social Media. Dat is de naam van de kandidaten van Denemarken die als dertiende aan de beurt waren (kleine foto). “The way you are”, zongen ze. Het zomerse nummer kreeg meteen de hele zaal ritmisch aan het klappen. Een fijne oorwurm.

Elhaida Dani verdedigde de kleuren van Albanië. Opmerkelijk: het land had eerst een andere kandidaat aangeduid, maar die haakte in februari af. Dani bracht “I’m alive”. Niet onaardig, maar geen hoogvlieger.

Roemenië stuurde de in eigen land populaire band Voltaj, wat zoveel betekent als hoogspanning in het Roemeens. In diezelfde taal en in het Engels zongen de groepsleden “De la capat/All over again”, een nummer over de band tussen ouders en hun kinderen.

Georgië was als laatste aan de beurt met het nummer “Warrior” gezongen door Nina Sublatti (kleine foto). Opmerkelijk: ook het nummer van Malta heet “Warrior”. De Georgische versie klonk alvast donker en dreigend met een zangeres die koos voor zwarte veren als epauletten en een grote dosis eyeliner.

Met deze eerste halve finale heeft deze editie van het Eurovisiesongfestival al een derde van de weg afgelegd. Overmorgen volgt de tweede halve finale. Daarin wagen Litouwen, Ierland, San Marino, Montenegro, Malta, Noorwegen, Portugal, Tsjechië, Israël, Letland, Azerbeidzjan, IJsland, Zweden, Zwitserland, Cyprus, Slovenië en Polen hun kans.

Zaterdag vindt de finale plaats. Daaraan nemen de twintig finalisten deel die de twee halve finales hebben voortgebracht, evenals Frankrijk, Italië, Duitsland, Spanje, het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk en Australië.