Was het nu 69, 79, 89 of 99?: de wind achterna met Vanessa Chinitor

Kalm blijven en uitkijken voor verkoudheden. Die wijze raad kreeg Vanessa Chinitor begin maart 1999 in de coulissen van de “De muziekdoos” precies een week nadat ze de finale van “Eurosong ‘99” had gewonnen. Dat deed ze met het nummer “Like the wind”, wat het advies meteen makkelijker gezegd dan gedaan maakte. Toch kwam ze fris als een hoentje voor de dag toen ze ons land later dat jaar op het Eurovisiesongfestival in Jeruzalem mocht vertegenwoordigen. Winnen lukte niet, maar nu 15 jaar later waait de melodie nog steeds in het rond.

Zo goed als onbekend was Vanessa Chinitor toen ze in de winter van 1999 aan de preselecties van “Eurosong ‘99” deelnam. Amper enkele maanden eerder had ze haar eerste single “In al mijn dromen” uitgebracht. Nu deed ze onder de vleugels van John Terra een gooi naar Songfestivalsucces met “Like the wind”, een nummer van de hand van Emma Philippa en Wim Claes.

Als torenhoog favoriet bereikte ze vlot de finale die ze vervolgens op een drafje wist te winnen. De vakjury was lovend. “Een goeie wind heeft me ingefluisterd dat Vanessa dit jaar het ideale Songfestivalnummer heeft”, meende jurylid en journalist Koen Lauwereyns. Zelfs Marcel Vanthilt toonde zich opvallend positief, hoewel hij in de voorrondes de toen pas ontluikende groep K3 nog genadeloos met de grond had gelijkgemaakt.

“Hoog op de wind”

Dat Chinitor ons land met een Engelstalig nummer zou vertegenwoordigen, viel niet bij iedereen in goede aarde. Nochtans was dit perfect mogelijk want in 1999 stond de European Broadcasting Union (EBU) deelnemers aan het Eurovisiesongfestival voor het eerst sinds 1977 opnieuw toe in een andere taal dan de eigen landstaal te zingen. Onder de titel “Hoog op de wind” nam de zangeres uit Dendermonde te langen leste een Nederlandstalige versie van het nummer op. Toch zou ze op het eigenlijke liedjesfestival aan de Engelstalige versie vasthouden.

Meer nog dan de discussie over de taal, leek Vanessa Chinitor vooral van de massale aandacht van de media onder de indruk. In meer dan één interview benadrukte ze dat onder haar uiterlijke kalmte heel wat stress en zenuwen schuilgingen. Toch werd ze willens nillens dé verpersoonlijking van de vernieuwde hoop op Songfestivalwinst nadat Mélanie Cohl een jaar eerder als kandidaat van Franstalige België een puike 6e plaats had behaald op het Eurovisiesongfestival in Birmingham.

“Take me to your heaven”

Toch mocht het ook deze keer niet baten. Door de speling van het lot moest Chinitor reeds als tweede kandidaat het podium op tijdens het Eurovisiesongfestival in Jeruzalem in Israël, een plaats die zelden tot succes leidt. De prestatie die ze die avond neerzette was nochtans lang niet onaardig. Chinitor viel op in een lang, rood gewaad met wijd uitwaaierende mouwen van de hand van modeontwerper Stijn Helsen.

De rustige ballade en dito choreografie konden echter niet op tegen het Scandinavische popgeweld. Het was uiteindelijk Zweden dat de overwinning binnenrijfde dankzij Charlotte Nilsson en haar nummer “Take me to your heaven”. Chinitor sprokkelde 38 punten bijeen en eindigde op de 12e plaats, na Liliane Saint-Pierre in 1987 en Tom Dice in 2010 het beste Vlaamse resultaat van de voorbije 25 jaar.

Zoals wel vaker gebeurt met Eurosongkandidaten, werd het nadien bijzonder stil rond Chinitor. Andere deelnemers aan “Eurosong ‘99” kenden meer geluk. Zowel de zangeressen Sarah en Belle Perez bouwden in de jaren nadien bloeiende carrières uit. Maar het was toch vooral de groep K3 die het programma als springplank naar nationaal en internationaal succes wist te gebruiken. Pas in 2006 haalde Chinitor opnieuw de nationale media toen ze wederom aan “Eurosong” deelnam. Deze keer probeerde ze het met “Beyond you”, een nummer dat geen potten brak en haar al in de voorrondes deed stranden.

Meest gelezen