Was het nu 69, 79, 89 of 99?: Ingeborg door wind en regen
Wanneer Axel Hirsoux op 6 mei aanstaande voor België in de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival voor België aantreedt, doet hij dat dag op dag 25 jaar nadat Ingeborg op het 34e Eurovisiesongfestival in Lausanne in Zwitserland eveneens voor ons land het podium beklom met “Door de wind”.
“Het was een erg intense ervaring”, zei Ingeborg vorig jaar op de sofa van Paul de Leeuw in het programma “Manneke Paul” op VTM over dat moment op. “Als ik nu die beelden zie… Zag je dat jonge meisje in dat roze pakje met de wereld op haar schouders? Het heeft even geduurd om dat te verteren. Vlaanderen is gelukkig warm en lief geweest toen ik terugkeerde.”
Het avontuur van Ingeborg begon 25 jaar geleden tijdens de preselectie die plaatsvond op 18 maart 1989. Amper 22 was ze toen en nauwelijks de schoolbanken van Studio Herman Teirlinck in Antwerpen ontgroeid. Een jaar eerder had ze met klasgenoten Myriam Bronzwaar (beter bekend als Julia uit de serie “Thuis” op Eén) en Rudi Genbrugge het Leids Cabaretfestival gewonnen. Later dat jaar nam ze voor West-Vlaanderen deel aan de Baccarabeker waar ze met de prijs van Sabam en de personalityprijs aan de haal ging.
“Het is een politiek programma”
Toch reageerde Ingeborg vol ongeloof toen bleek dat ze de preselecties van het Eurovisiesongfestival met vlag en wimpel had gewonnen. Daarbij had ze bekende namen als Margriet Hermans, Boogie Boy, Jimmy Frey en wijlen Bart van den Bossche ver achter zich gelaten. Maar vooral het feit dat ze de toen razend populaire groep Clouseau van de overwinning had gehouden, verbaasde vriend en vijand. Twee jaar later zouden Koen Wauters en co alsnog hun kans krijgen op het Eurovisiesongfestival in Rome.
De tekst en de muziek van “Door de wind” waren van de hand van Nederbelg Stef Bos, toen de partner van Ingeborg. “Ik heb het nummer niet voor het Eurovisiesongfestival geschreven, maar gewoon vanuit het gevoel”, verklaarde Bos de volgende dag in “De zevende dag”. Over de kansen van het lied op het eigenlijke festival sprak hij zich liever niet uit. “Ik ben niet zo goed in kansen inschatten. Het is een politiek programma en de statistieken moeten dat maar uitwijzen.” Ook Ingeborg keek de kat uit de boom. Ze was nooit eerder in Lausanne geweest en beloofde vooral rustig te blijven en op de ademhaling te letten.
“Ik was ontzettend zenuwachtig”
Op 6 mei 1989 mocht Ingeborg als 6e kandidaat het podium van het Eurovisiesongfestival op. Dat deed ze gekleed in een zalmkleurig broekpak waarvoor op geen centimeter stof meer of minder was gekeken. “Terwijl ik in de coulissen stond te wachten, was Turkije aan de beurt”, vertelde ze in 2010 in “De madammen” op Radio 2. “Dat land bracht een lawaaierige, onrustige act. Tegelijk spoot iemand haarlak op mijn schoenzolen om te vermijden dat ik op het podium zou uitglijden. Ik vreesde dat de dampen op mijn stem zouden vallen. Ik was ontzettend zenuwachtig.”
Het orkest werd geleid door jazzmusicus en dirigent Freddy Sunder. Halfweg het nummer dook ook Stef Bos op het podium op om te gepasten tijde de iconische klanken “Toop toop, too di doo doo di doo da” door de microfoon te jagen.
“Ik heb het lied een hele tijd niet meer gezongen”
Slechts 13 punten wist Ingeborg die avond bijeen te sprokkelen. Het leverde haar een 19e plaats op 22 deelnemers op. De winnaar werd enigszins verrassend Joegoslavië dat de groep Riva en het uptemponummer “Rock me” naar Lausanne had gestuurd. Het werd de eerste en enige overwinning voor het Balkanland dat enkele jaren en een bloedige burgeroorlog later uiteen viel.
“Ik heb het lied nadien een hele tijd niet meer gezongen”, vertrouwde Ingeborg “De madammen” voorts toe. “Onlangs heb ik het opnieuw opgepikt. Nu breng ik het iets brozer en eenvoudiger. Met minder violen en meer twijfels. De tekst vind ik nog steeds erg rijk aan beeld. Vooral het zinnetje “Je moest es weten”. Stef schreef het nummer toen zijn moeder ziek was. Ze is intussen overleden.”
“Het Eurovisiesongfestival heeft een enorme impact op mijn carrière gehad. Niemand kende Ingeborg voorheen. Nadien gingen alle deuren open en kreeg ik duizenden kansen. Een deelname raad ik daarom iedereen die niks te verliezen heeft aan. Maar ook mensen die wél iets te verliezen hebben. Het Eurovisiesongfestival is een ontmoetingsplek voor muzikanten en creatievelingen van over de hele wereld. Het is één groot feest, een geweldig geschenk.”
