"Het gaat effectief om zakken vullen"
De Winne zei op 9 januari al in zijn videodagboek dat het de allerlaatste keer was "dat hij mensen zou beliegen, bedriegen en misleiden." Voor de leraar moraal, die ook acteur is, was de undercoveroperatie "onderweg vrij moeilijk". "Het begon als een avontuur waarbij ik niets te verliezen had, maar hoe verder je geraakt, hoe spannender het wordt, want je wilt dat eindpunt wel halen."
Alleen de beste vriend van De Winne was op de hoogte van zijn dubbelrol en dat was, zoals gisteren in de uitzending ook bleek, best wel moeilijk. "Je moet iemand hebben als uitlaatklep. Ik kwam pas om 3 à 4 uur 's nachts thuis. Je bent moe en dan denk je: wat is hier vandaag toch weer allemaal gebeurd?" Tijdens de show had De Winne geen tijd om na te denken, hij moest volledig opgaan in zijn rol. "Je gedraagt je als een slechterik op de scène. Je hebt die teller daar staan die toch een publiek vertegenwoordigt waar je echt op inspeelt."
De Winne benadrukt dat hij met een open vizier vertrokken is en als humanist alleen aan de feiten onderworpen wilde worden. "Maar het bleek al vrij snel wat zij (de organisatoren van de belspelletjes, nvdr) beogen. Het gaat effectief om zakken vullen, alle trucjes zijn verantwoord en zij gaan daar ook zeer cynisch mee om."
Voor De Winne zijn belspelletjes geen kansspelen. "De kans om iets te winnen is minimaal. Zo'n show van 3 uur is bijna theater." Hij stoort zich ook aan de vage terminologie in de huidige wetgeving.
Staatssecretaris voor de Coördinatie van de fraudebestrijding Carl Devlies (CD&V) heeft gezegd dat de organisatoren, na de invoering van de verstrengde regelgeving, een "laatste kans" krijgen.
"Tot het uiterste gaan om Maxime te beschermen"
Maxime De Winne, die als belspelpresentator gebonden was aan een contract, zal mogelijk een dwangsom moeten betalen.
"Zowel wij als Woestijnvis zullen tot het uiterste gaan om Maxime te beschermen tegen de wettelijke gevolgen", zegt Neveneffect Jonas Geirnaert in Gazet van Antwerpen. "Eerlijk gezegd, het enige waar we schrik voor hebben, is dat de makers gewoon voortdoen: dat ze een nieuwe, nog ingewikkeldere rekensleutel bedenken, en dat de argeloze kijkers er blijven intrappen."