Eva Daeleman: "Hond, therapie en medicijnen hebben me gered"

Twee jaar geleden was Eva Daeleman alomtegenwoordig in de Vlaamse media. Ze werkte niet alleen als radiopresentatrice bij MNM, maar was ook te zien in verschillende televisieprogramma's en ze schreef een eerste boek.

Anderhalf jaar geleden getuigde Daeleman in "Van Gils & Gasten" over hoe ze een eerste burnout helemaal te boven was gekomen. Maar dat bleek wishful thinking te zijn.

"Ik was een meester geworden in het mezelf en anderen wijsmaken dat alles goed ging. The show must go on, dacht ik steeds. Ik zat in een ontkenningsfase en twee maanden later is het opnieuw foutgelopen", aldus Daeleman.

Vandaag gaat het Eva Daeleman opnieuw voor de wind. "Dat heb ik te danken aan mijn mopshond Olav. Hij is mijn leraar, therapeut, baas, coach, beste vriend en mijn spiegel. Ik had een grote angst voor dieren en honden, maar toen ik een aantal nachten droomde van een hond, heb ik er een genomen. Vanaf die dag dacht ik, oké Olav, vanaf nu is het ons tegen de hele wereld."

Eva Daeleman ging ook in therapie om haar demonen te bezweren. "Ik kom ervoor uit dat ik in therapie ben gegaan. In therapie moet je shoppen. Ik ben eerst bij een aantal mensen terechtgekomen met wie het niet klikte."

Vandaag blijft Daeleman drie therapeuten bezoeken. "Ik ben blijven zoeken tot ik de juiste therapeut vond. Ik heb nu drie verschillende therapeuten, onder anderen een traumatherapeut en een burnoutcoach."

Tenslotte heeft Daeleman ook ingezien dat ze medicatie nodig had. "Ik heb me er lang tegen verzet, maar mijn huisarts heeft me overtuigd. "Je hebt te weinig endorfines. Je emmertje is leeg en je krijgt hem niet gevuld." Daarmee heeft hij me over de streep gekregen om zes maanden medicijnen te nemen", zegt Daeleman.

Eva Daeleman omschrijft de essentie van haar boek "Het jaar van de hond" als de zoektocht naar het gouden randje dat in alle donkerte zit.

"Ik heb de aanslag in Zaventem overleefd. Ik moest op zoek gaan op een antwoord op de vraag: waarom ben ik er nog en zoveel slachtoffers niet meer. Ik heb toen voor mezelf uitgemaakt dat ik er kracht uit ga putten. Dat is de reden waarom ik er nog ben. Ik geloof dat er een weg voor ons allen is uitgestippeld."

Vandaag gaat het opnieuw goed met Eva Daeleman."Ik ben nu best gelukkig. Ik zie heel veel geluk in kleine dingen, terwijl ik vroeger op zoek was naar hoge pieken. In dit boek ben ik eerlijk, maar ik steek mijn broek niet af. En volgende week kruip ik opnieuw in mijn holletje", besluit Daeleman in ""Van Gils & Gasten".