"Je moet de rivier niet verplaatsen, maar je kan wel mee zwemmen"

Thomas Vanderveken is letterlijk al zijn halve leven te zien op de Vlaamse televisie.

Hij maakte zijn debuut als 17-jarige in de VTM-serie "Spoed" (zie foto). Beelden die hij -eerlijk gezegd- liever niet terugziet. "Ik ben dubbel zo oud intussen, en héél anders dan dat jonge kereltje van toen", lacht hij. "Die rol staat nu ver van mij, maar op het moment zelf heb ik dat énorm graag gedaan. Al voelde ik toen al dat acteren niet mijn grootste kracht was."

Vanderveken stapte over naar de VRT en werd reporter bij "Vlaanderen Vakantieland". "Ik werd daardoor bij familie en vrienden gebombardeerd tot reisadviseur", grapt hij. Reizen is een van zijn passies, al komt hij daar door zijn drukke agenda niet zo vaak aan toe.

"Als het aan mij lag dan zou ik 10 maanden per jaar reizen, en 2 maanden werken (lacht). Onlangs was ik met mijn lief een week in New York. Dat was geweldig. We hebben een optreden meegemaakt in Carnegie Hall van een van de beste pianisten ter wereld. Concerten zijn altijd dé topmomenten van mijn vakantie."

Muziek is misschien wel de grootste passie van Vanderveken. Niet enkel als enthousiaste toeschouwer, maar ook als geschoold muzikant. De jonge Thomas koos voor een piano-opleiding aan het Brusselse conservatorium. Hij liet het ingangsexamen beslissen over zijn toekomst: een universitaire vorming, of voluit gaan voor zijn de muziek.

"Ik speelde op mijn 4 jaar al viool, en ik begon op mijn vijfde met piano. Was de liefde voor muziek er altijd al, of is die gegroeid door zelf te spelen? De kwestie van de kip of het ei. Ik weet alleen dat de kleuterjuf tegen mijn moeder zei dat ik de liedjes naspeelde die in de klas werden gezongen. Daarmee is alles begonnen. (lacht)"

Toch was een muzikale carrière nooit zijn ambitie. "Ik was niet goed genoeg om concertpianist te worden, maar ik wou wél goed muziek leren spelen. Het was een creatieve opleiding, en nu heb ik een creatief beroep."

Zijn muzikale achtergrond komt prominent naar voren in een gloednieuwe rubriek in de Eén-talkshow "Café Corsari".

Hoewel Vanderveken met zijn ervaring bij radiozender Klara en als presentator van het nieuwjaarsconcert en de Koningin Elisabethwedstrijd vaak wordt gelinkt aan klassieke muziek, luistert hij naar heel uiteenlopende genres.

"Ik denk dat zoiets heel 2015 is: één playlist hebben met verschillende genres in. Als muziekliefhebber kan je een smaak hebben in verschillende genres. Klassieke muziek is daar voor mij één onderdeel van. Ik luister er thuis naar, maar niet om te stofzuigen (lacht). Eigenlijk is dat genre gemaakt om live te horen, in een zaal. Daar klinkt ze het best en is de impact het grootst."

In het begin van zijn carrière was Vanderveken te zien op de jongerenzender JIM, terwijl hij presenteerde op Klara. "Ik heb dat zelf nooit een probleem gevonden, maar ik ben er vaak op aangesproken. Ik vind dat een vorm van snobisme. Het kindje op de speelplaats dat zegt "amai, wat luister jij naar slechte muziek". Of de klassieke muzikant die popmuziek minderwaardig vindt. Niet willen openstaan voor de wereld van een ander. Het zit héél hard in mij om dat te vermijden, en nieuwsgierig te zijn naar andere dingen."

Zijn doorgedreven nieuwsgierigheid vertaalt Vanderveken naar een heel eigen aanpak, als presentator van "Alleen Elvis blijft bestaan".

"Ik geloof in het principe "overprepare, and then go with the flow". Je moet je écht ontzettend voorbereiden, overdreven zelf, om op het moment van het programma gewoon in het moment te duiken. Ik bereid me een week lang voor op de gast die langskomt. Vier dagen, voor anderhalf uur televisie. Ik bekijk alle films en documentaires, lees de boeken van de gast of bekijk zijn programma's, en ik maak me vertrouwd met zijn vakgebied. Allemaal om tijdens de uitzending volledig opgeladen tegenover mijn gast te zitten en zo veel mogelijk open te kunnen staan voor het gesprek."

Vorige week werd die doorgedreven werkwijze bekroond met een Televisiester. Vanderveken kreeg de prijs voor "beste presentator", voor "Alleen Elvis blijft bestaan".

Vanderveken is niet enkel grondig bezig met de voorbereiding, hij leest achteraf reacties op sociale media. "Die zijn niet representatief, maar wel leuk om te lezen. Televisie is een hermetisch medium. Je staat niet live voor je publiek, dus je voelt niet hoe mensen over je programma denken. Sociale media geven je als televisiemaker wel een inkijk."

Met die feedback gaat de presentator dan aan de slag. Vanderveken wil blijven bijleren en verbeteren. Dat is de rode draad in de projecten die hij kiest. Wat zou hij in de toekomst graag nog aan zijn cv toevoegen?

"Ik vind dat Eric Goens (maker van Kroost op "Vier", nvdr) geweldige interviews doet. Ik heb ook een ontzettend respect voor Mark Uytterhoeven. En buiten de landsgrenzen kijk ik op naar Louis Theroux. Die voorbeelden helpen me om carrièrekeuzes te maken."

Wil hij er dan zelf op uittrekken als reportagemaker, of journalist? "Mijn moeder zei ooit "don't push the river". Je moet de rivier niet duwen, jongen. (lacht) Je moet niet tegen de stroom in zwemmen, maar je kan wél dingen versnellen door met de stroom mee te zwemmen. Ik ben blij met wat ik doe. Ik mag dingen maken met een maatschappelijke relevantie. Die weg wil ik blijven bewandelen."