""In de gloria" is een relativerend kompas voor gênante situaties"

Dagtrippers, "in mijn poep", "De minuut", "Hallo televisie", Herrit Callewoart... Hoewel het intussen 15 jaar geleden is dat "In de gloria" voor het eerst op tv te zien was, toveren deze begrippen en personages uit de reeks ook nu nog spontaan een glimlach om de lippen.

Ook de makers blikken met warme herinneringen op die periode terug. "Veel sketches zijn klassiekers geworden. Dat heeft de tijd bewezen", zegt acteur Wim Opbrouck. "Ik heb nooit méér gelachen dan tijdens de opnames toen. Maagbreuken van het lachen! Het was testen en improviseren, veel trial and error vooraleer we de juiste toon vonden."

"Aanvankelijk haalden we onze inspiratie van videocassettes die productiehuis Woestijnvis ons toonde. Concreet ging het om testmateriaal voor "Man bijt hond" waarvan de makers vonden dat het niet door de beugel kon."

"De toon van de sketches varieerde. Sommige waren kolder, andere waren vooral pijnlijk of met een ernstige ondertoon. Zo zijn we ooit erg ver gegaan in een sketch over euthanasie. Ook de sketch waarin Frank Focketyn een medewerker van een ministerie speelt, vind ik sterk. De man gaat met pensioen en organiseert een afscheidsreceptie in de kelder van het gebouw. Zijn vrouw komt met toastjes met paté aangelopen, maar niemand daagt op."

De voornaamste "In de gloria"-erfenis van Opbrouck zelf is ongetwijfeld het personage Herrit Callewoart dat de ondertiteling van West-Vlamingen op tv hekelt. "Die scènes zijn opgenomen voor een haag in Zaventem. Regisseur Jan Eelen kwam op de proppen met het idee en had nog een naam met een "g" nodig. Zelf woon en woonde ik in Bavikhove. Op enkele minuten hebben we toen Herrit Callewoart uit Bavikhove bedacht."

"Nu nog overkomt het me soms dat de realiteit een "In de gloria"-gehalte krijgt dat voor het programma zelf te veel zou zijn geweest. Op die manier is "In de gloria" een relativerend kompas voor gênante situaties."

Maker van en brein achter de serie Jan Eelen heeft vooral aan de sketch van de "Jezi" uit het tweede seizoen goeie herinneringen. "Alles viel toen bij elkaar: de sketch kwam voort uit de actualiteit en we konden enkele leuke figuren uit de eerste reeks opnieuw opvoeren. Dit leverde een mooi afgerond verhaal boordevol drama op."

"Toen we met het idee van "den draad" kwamen aanzetten, dacht Mark Uytterhoeven dat we gek waren geworden. Maar "den draad" sloeg aan en we werkten het verhaal verder uit. Zo zijn we uiteindelijk tot de laatste sketch bij het graf van de zoon gekomen."

"Bij "In de gloria" was het leuk figuren te creëren en soms lastig om afscheid te nemen. Juist daarom was het fijn ze opnieuw te kunnen opvoeren."

"Destijds waren we zo druk bezig met ons te amuseren, dat we nauwelijks wisten waarmee we bezig waren. Toch hebben we bijzonder efficiënt gewerkt. Het was geweldig spannend en tegelijk geweldig onnozel."