"The Sims": Hoe een virtueel poppenhuis een gametopper werd

De allereerste versie van "The Sims" kwam op 4 februari 2000 op de markt. Oorspronkelijk werd het spel ontworpen als een veredeld, digitaal poppenhuis. De focus lag op het bouwen en inrichten van je woonst, dat werd beoordeeld door virtuele personages: de "Sims". Hoewel je je als speler urenlang kon verliezen in de bouw en inrichting van je droomhuis, vonden de bedenkers dit spelelement onvoldoende.

In een tweede fase kreeg het leven van personages een grotere rol, en werd het spel ook succesvoller. Het doel van het schijnbaar eenvoudige simulatiespel veranderde: je moest je Sim zo goed mogelijk door zijn virtuele leven loodsen. Het geluksniveau van je personage werd aangegeven door een draaiend symbool boven het hoofd. Hoe groener dat figuurtje, hoe gelukkiger je Sim zich voelde.

In de loop der jaren kwamen er verschillende uitbreidingsmodules op de markt, die steeds meer mogelijkheden boden. Sims kregen de kans om een partner te leren kennen, op vakantie te gaan, de gekste huisdieren in huis te halen, of een talent te ontwikkelen.

Ook het uiterlijk van de Sims veranderde spectaculair. In de eerste versie kregen spelers slechts de keuze tussen een paar kapsels en outfits. Later werd het mogelijk om van je Sim het evenbeeld van een bekende figuur te maken. In het spel zelf werden ook bekende sterren geïntroduceerd, zoals zangeres Rihanna.

Ook op interieurvlak zette het spel versie na versie stappen vooruit. Echte gamefans maakten van die nieuwe mogelijkheden zelfs gebruik om hun favoriete serie na te bouwen en te spelen. Onder meer het decor van "Friends" bleek een interessante inspiratiebron.

"The Sims" werd jaar na jaar succesvoller, vooral bij vrouwen. Dat hoeft volgens professioneel gamer en pokeraar Charlotte Van Brabander, die het spel vroeger zelf speelde, niet te verbazen.

"Vrouwen hebben een verhaal nodig waar ze in kunnen opgaan. Ze willen kunnen meeleven en zich identificeren met een personage. "The Sims" speelt daar als virtuele poppenkast perfect op in", vertelt ze. "Je laat je personage immers een leven en een eigen karakter ontwikkelen. Dat wordt bovendien heel concreet, omdat je ook relaties kan aangaan met andere Sims."

Bovendien is er ook een belangrijke vormelijke component aan het spel verbonden. "Je kan je personage leuk kleden en een huis naar je eigen smaak inrichten. Dat vond ik er zelf ook zo leuk aan: dat ik vanuit het niets mijn ideale huis kon bouwen", lacht ze. "Vrouwen kunnen zich daar echt in uitleven. Er bestaan talloze websites en fora waarop ideeën, tips en foto's worden uitgewisseld."

De grote vrijheid en de vele keuzemogelijkheden lijken de grote troeven van "The Sims". Alles kan en niets moet, in tegenstelling tot in het echte leven.

"Er zijn geen doelen waar je naartoe moet werken. Je kan als speler zelf bepalen wat je personage doet. Je kan ervoor kiezen om de rijkste speler te worden, of om te investeren in het grootste huis. Dat is meteen ook het grote verschil met schietspelletjes: daar moet je als speler naar een bepaald doel toe werken", aldus Wannes Ribbens, onderzoeker bij de vakgroep Media & ICT van de UGent.

"Eigenlijk zijn "The Sims" een laboratorium in spelvorm: je kan experimenteren met je uiterlijk en je gedrag, maar ook met materiële dingen. Je krijgt de volledige vrijheid om je eigen weg te gaan", legt hij uit. "Spelers vinden het dan ook onaangenaam wanneer een onverwacht element de opbouw van hun spel komt verstoren. Ze vinden dat hun leven op dat moment "on hold" wordt gezet", verklaart hij.

"The Sims" zijn al 15 jaar erg populair, en volgens Ribbens is de succesformule nog niet uitgewerkt. "Los van alle uitbreidingsmodules is de basis van "The Sims" nooit echt veranderd. De aantrekking van het spel zit hem daar ook echt in. Die basisformule hoeft zeker niet te veranderen om ook in de toekomst succesvol te blijven."