"Een extreem broos stukje dat niemand kent"

Ham herinnert zich de eerste, zware paniekaanval die alles veranderd heeft, nog heel goed. "Dat zal in 2003 geweest zijn. Ik was ongeveer 24 jaar en zat in de auto op de Brusselse Ring. Ik weet welk nummer er gedraaid werd op de radio. Het is een soort kortsluiting in je hoofd. Je krijgt het gevoel dat je wegglijdt uit de realiteit en ik kon er niet meer uit geraken. Dat was een spiraal en het werd steeds heftiger. Ik weet nog dat ik er toen in Koningslo ben afgereden en daar heb ik heel lang zwetend, panikerend in mijn auto gezeten." De afgelopen 10 jaar heeft Ham een 20-tal heftige paniekaanvallen gehad. Daartussen zitten zo goed als dagelijks nog kleinere aanvallen.

Ham beseft dat hij het imago van losbol heeft. "Mensen hebben van mij het beeld dat ik maar wat doe. Dat is voor een groot stuk wie ik ben, maar er is ook een extreem broos stukje dat niemand kent." Buiten een select groepje van mensen wist tot vandaag niemand iets over de angsten van de presentator. "Er is een periode geweest dat die angsten echt heel manifest aanwezig waren. Dat ging heel ver: niet met de auto durven te rijden, niet buiten durven te komen, je niet op plaatsen durven vertonen waar veel mensen komen. Het is straf dat ik nooit echt door de mand ben gevallen."

"Die angst is heel reëel", vervolgt Ham. "In zekere zin is het angst om dood te gaan, iets afgezwakt is het de angst om flauw te vallen en dan is er nog altijd de angst dat je zot zou worden."

Ham deed een tijdje aan zelfmedicatie met Xanax. "Maar dat heeft me achteraf bekeken meer kwaad dan goed gedaan. Ik nam ze stiekem en praatte er met niemand over. Een begeleide kuur door een psychiater met antidepressiva, met iets angstremmends in, heeft me veel verder geholpen", stelt Ham.

"Die angst is altijd aanwezig, ook nu nog als ik radio maak. En radio is live, dus je kan je geen angstaanval permitteren." Maar 3 jaar geleden liep het toch mis tijdens een uitzending, een verzoekprogramma met veel bellers . "Ik merkte opeens dat ik niet meer hoorde wat die beller zei en ik kon precies ook niets meer doen, je bent verlamd en verkrampt. Ik heb nog een plaat gestart en heb daarna Ayco Duyster geroepen via de intercom." Zijn collega heeft hem toen door de uitzending geholpen en de techniek voor haar rekening genomen.

"Moet ik het nu wel doen, dacht ik de laatste dagen, erover praten? Dat heb ik me wel afgevraagd. Ik ben benieuwd hoe de mensen gaan reageren. Maar als er ook maar één iemand is die er iets aan heeft, zoals ik er iets aan gehad heb, aan wat andere mensen zeiden, dan is het dat waard."

"De eerste jaren heb ik mezelf nog dieper de put ingestampt. Je moet er niet vanaf proberen te geraken. Je moet het accepteren. Ik probeer om er misschien zelfs ten goede iets uit te halen. Dat zijn zulke intense ervaringen, eigenlijk kunnen ze je dat ook niet meer afpakken. Ik weet wat het is om compleet door het lint te gaan."

Heeft dit verhaal u geraakt en wilt u met iemand praten, dan kunt u 24 uur op 24 uur, 7 dagen op 7, contact opnemen met Tele-Onthaal op het telefoonnumer 106. Via de website kunt u 's avonds ook chatten met de medewerkers.