"Over de grens" door Tim Fant

waar mensen onverlegen van zeden
in tijden van vrede en voorspoed belijden
hoe met eindloos kleine tastbaarheden
eendere dagen te schragen, en meer:
die vooral met muren omgeven

wijl wij de kern der dingen vervingen,
ontwijken, bij etiketteerbaar zweren
langsheen langzaam eerbaar scheren
en onbezonnen de band in springen

alsmaar langs de grote poort
waan van het moment onthalen
afwijzing laten sluipen ongehoord
voor wat afwijkt van de eigen soort

slaafs door pillen, poeders lijnen,
met blinkend gemak het diepere verbloemen
de ruimte van de ziel zo doen verdwijnen
en op de voorgebroken golven deinen

of men zou z’n zinnen verwijd kunnen gebruiken
voor liedren die naar nieuwe regen ruiken
en kleuren die als and’re wegen geuren,
uit kruiden dorstig eigen recepten puren
bewust zichzelf de schreef over sturen
waar voetafdrukken waarlijk blijven duren