Kut, flamoes of foef: hoe heet de vagina van een meisje?

Piemel en plasser: het geslachtsorgaan van jongens neutraal benoemen, is niet zo moeilijk. Anders is het bij meisjes voor wie geen “kindervariant” voor vagina bestaat. Een artikel dat morgen in Onze Taal verschijnt, gaat precies naar zo’n term op zoek, maar komt van een kale reis terug.

VRT-taaladviseur Ruud Hendrickx bevestigt het probleem: “Het is inderdaad zo dat er weinig officiële variaties voor het woord vagina zijn. Van Dale vermeldt er alvast geen. Al zijn natuurlijk genoeg onofficiële synoniemen beschikbaar.”

Hoofdredacteur Ton den Boon van het woordenboek Van Dale zegt dat er inderdaad geen niet-seksueel beladen woord beschikbaar is voor het geslachtsorgaan van vrouwen. Sinds 2006 is “voorbips” dan wel de officiële kindervariant van vagina in het woordenboek, maar eigenlijk is er geen evenwaardige variant zoals het woord “piemel” beschikbaar.”

Historica en oprichter van de sekspodcast “Vuile lakens” Anaïs van Ertvelde zegt dat ze al vaak is aangesproken over de kwestie. “Vriendinnen met kinderen vragen regelmatig: wat moet ik tegen mijn dochter zeggen? Vagina klinkt meteen zo medisch. We ontbreken een middenregister in onze taal als het over seks gaat. Of de woorden zijn te kinderlijk zoals “muisje” en “poesje” of te vulgair zoals “spleet” of “kut”.

“Het zou goed zijn als iemand eens onderzoek doet naar de etymologie van het woord kut. In het Engels is dat gedaan voor tegenhanger cunt en daar blijkt dat het een van de oudste woorden is voor het geslachtsdeel van vrouwen. Oorspronkelijk had dat geen negatieve bijklank.”

“Persoonlijk pleit ik ervoor “kut” in ere te herstellen, maar niet iedereen is fan van het woord. De vulgaire bijklank die het woord vandaag heeft, is nog maar een paar honderd jaar oud en daar geraken we wel weer van af. Maar het is inderdaad geen makkelijke kwestie.”

Hoe zit het dan met de piemel? De oorsprong van het woord is volgens het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands (2009) te herleiden tot het negentiende-eeuwse woord "pimel", letterlijk “water” of “urine”. In de negentiende eeuw was het kindertaal voor “urineren”. Het ging weliswaar altijd over het orgaan dat je met je met je hand kunt vasthouden om te plassen.

Volgens Historisch taalkundige Marlies Philippa is het woord nooit op meisjes of vrouwen van toepassing geweest, zo zegt ze in Onze Taal. Met een piemel kan je plassen en seks hebben, bij meisjes kan dat niet: het is of plassen, of seks. Sommige ouders kiezen dan om alles maar als "plasser" aan te duiden maar anatomisch is dat niet correct.