Franse kunstenaar zit week in rots: "Het is alsof ik aan het trippen ben"

De 44-jarige Poincheval, die de "meest extreme kunstenaar van Frankrijk" genoemd wordt, is met de performance niet aan zijn proefstuk toe. In 2014 leefde hij een week in een opgezette beer in het Musee de la Chasse en de la Nature, en at hij wormen en kevers om wat hij voor het dieet van een beer hield na te bootsen. Hij heeft zich ook al 8 dagen onder een rots laten begraven, heeft 20 dagen ondergronds geleefd als een menselijke mol en hij is de Rhône afgevaren in een gigantische plastic fles met een kurk. Verleden jaar leefde hij nog een week op een platform op een 20 meter hoge paal voor de Gare de Lyon in Parijs.

En nu zit hij dus in een 12 ton zware rots, in een gat dat is uitgekerfd naar zijn silhouet, en dat een beetje uitvergroot is zodat hij zijn armen en benen een beetje kan bewegen. Aan de zijkanten zijn er kleine nisjes waarin water en eten -vooral vloeibaar voedsel als soep - zit en waarin hij zijn natuurlijke afval kwijt kan, en er is een luchttoevoer. Het publiek kan op een scherm in de rots kijken dankzij een infrarood camera.

"De mensen lijken heel erg bewogen te zijn", zo zei hij. "Ze komen naar me toe en praten door de spleet in de rots, ze lezen me poëzie voor, of ze vertellen me hun nachtmerries en hun dromen. Ze praten niet zo zeer met mij, denk ik, maar meer met de rots. Ik ben zeer gelukkig dat de steen in hun hoofden is gekropen."

En dat blijkt zowel bij jong als oud gebeurd te zijn. Daria, een negenjarig meisje, komt hem vertellen dat ze als verjaardagsgeschenk naar hem is mogen komen kijken. "Ik ben een fan", zo zei ze. "Wat hij doet is echt cool."

Van claustrofobie heeft Poincheval gelukkig geen last en gebrek aan slaap is zijn grootste zorg in de donkere rots, zo geeft hij toe. Hij heeft geen uurwerk en weet dus niet hoe laat het is. "Ik heb een vaag idee van de tijd dankzij de openingsuren van het museum. Ik hoor verschillende geluiden op verschillende tijdstippen, maar voor de rest weet ik niet of het nacht of dag is", zo zei hij in The Guardian. "Ik kan slapen maar dat is heel lastig. Het is zeer vreemd, ik weet niet of ik goed slaap of niet."

Hoewel hij zijn handen en voeten slechts een beetje kan bewegen, voelt hij zich niet bedrukt door de rots. "Ik voel me volkomen op mijn gemak, echt verbonden met de rots."

"We zitten al opgesloten in onze eigen lichamen", zo zei hij aan het persbureau AFP voor hij in de rots kroop om het "kloppend hart" ervan te worden. Hij voegde er aan toe dat het "een soort reis in het binnenste van de steen" zou worden, een "soort van kristallisatie, van fossielisering".

"Ik zeg tegen mezelf, 'wacht eens even, wat is dit object nu echt? An je stelt jezelf de vraag en je zegt tegen jezelf: 'Wel, in plaats van afstand te houden en jezelf te verwijderen van het object, laat ons er binnenin gaan en kijken wat er echt aan de hand is'."

Inmiddels geeft hij wel toe dat hij emotioneel op een roetsjbaan zit in zijn rots. "Het is zeer complex, je gaat van het ene gevoel naar het andere. Het is alsof je wordt meegevoerd op een vlot. Het is alsof ik aan het trippen ben."

Om toch een beetje greep te houden op de situatie houdt hij een dagboek bij, dat later gepubliceerd zal worden.

Als hij na een week uit zijn rots kruipt, wil Poincheval een tiental kippeneieren uitbroeden, zijn eerste "werk met iets levends". Daarvoor zal hij 26 dagen onder een sjabrak zitten, een dekkleed voor paarden, om een gemiddelde temperatuur van 37 graden aan te houden. Het geheel zal 24 uur op 24 op video vastgelegd worden en als er kuikentjes uitkomen, zullen ze naar zijn ouders gaan. 

Daarna zal Poincheval voortwerken aan zijn grote droom, op de wolken wandelen. "Daar werk ik al vijf jaar aan", zo zei hij aan AFP, "maar het staat nog niet op punt."

In 2014 leefde Poincheval 13 dagen in een opgezette beer in het Musee de la Chasse et de la Nature.

Verleden jaar zat de kunstenaar een week op een platform op een 20 meter hoge paal voor de Gare de Lyon in Parijs.