Michael Van Peel: een komisch kwaliteitslabel

Hij is al aan zijn zevende jaaroverzicht toe, Michael Van Peel. In 2009, nadat hij het toenmalige concours “Humorologie” had gewonnen, maakte hij een eerste keer een “round-up”. Hij doet het nu jaar na jaar, telkens heeft hij het “overleefd”, zeker ook omdat Radio 1 en Canvas hem onderweg hebben opgemerkt. Ook dit jaar het zwaartepunt in de Arenbergschouwburg in Antwerpen, min of meer zijn favoriete zaal. En hoe het was? Zoals verwacht: oerdegelijk, grappig, intelligent, beredeneerd en af.
© Johannes Vande Voorde

Van Peel houdt van stramienen. Elk jaar weer een knappe affiche, een mooi podiumbeeld (dit jaar gebaseerd op de bootvluchtelingen), een piano aan de kant die pas op het einde wordt bespeeld en de man zelf in een strak, modieus pak. In comedy moet het nu eenmaal niet elke keer anders zijn om goed te zijn. Degelijke formules kunnen wel even mee. Vooraleer het allemaal voorspelbaar wordt.

Van Peel doet wat ook Geert Hoste doet: een jaaroverzicht maken, sneren naar de actualiteit en vooral naar de hoofdrolspelers in dat toneel. Maar laat ons zeggen dat Van Peel toch een ander register bespeelt. Met alle respect voor andere smaken en kleuren.

Jaarcake

Het jaar 2015 bood natuurlijk heel wat basisingrediënten om een zoete jaarcake te bakken, zou je denken. Terreur alom heel het jaar door, naast het klassieke, eeuwige geklungel in de Belgische politiek. Nu ja, welk jaar biedt er nu geen “food for thought”? Het is altijd wel wat. Ook wel de insteek van Van Peel. “En als we er allemaal een beetje mee kunnen lachen, dan is dat misschien nog wel het beste”, weet hij. De vluchtelingencrisis en de IS-terreur dartelen als rode draden door de voorstelling. Maar hoe beredeneerd, hoe clever, hoe intelligent verteld en verkocht. Nooit gratuit, altijd scherp en doordacht. Hij is écht nog een komiek met een engagement, met een doorleefde en niet gespeelde verontwaardiging. Je voelt dat het hem allemaal raakt, hem bezighoudt, hem leidt tot tirades en teksten.

En dan is hij wat veel komieken dezer dagen zijn: de nieuwe filosofen en de nieuwe opiniemakers. Van Peel laat van sommige zaken geen spaander heel: Bart De Wever, Joke Schauvliege en politiek in het algemeen, de hypocrisie van de bankiers, het vluchtelingenbeleid van fort Europa… Allemaal behoorlijk “high brow”, het prikkelt de geest, maar de geest moet zelf ook prikkelen om mee te zijn. Daarin onderscheidt een Van Peel-show zich van de klassieke stand-up comedy: het is een les actualiteit, een politiek discours, een hippe homilie. Als kijker/luisteraar moet je meedoen en meedenken. Wat het plezier ook verhoogt.

Spek en krenten

Je ziet niet de komiek van de bulderlach. Of van de billenkletsers. Hij lanceert beschouwingen en analyses, gelardeerd met fijnzinnige jokes. Grappen als spekjes in het vlees, humor als krenten in het brood. En als er dan gelachen kan worden, dan gaat het luid en fors en intens. Een zaal wil ook lachen, het moet er al eens uit, een komiek moet en doet knallen. Van Peel dirigeert zijn publiek en beheerst zijn zaal. Had ik het al vermeld: de podiumprésence van de man is er jaar na jaar op vooruit gegaan. Net als zijn kunde, al vond ik zijn show van vorig jaar zeker even goed. Om maar te zeggen, hij is een kwaliteitslabel geworden. Gewaarborgd. En geregistreerd.

O ja, stramienen. Zoals elk jaar eindigt de Antwerpenaar (ik kan mij inbeelden dat sommigen zich al eens ergeren aan zijn taaltje, ik eigenlijk hoegenaamd niet, een komiek mag al eens minder gepolijst klinken) aan zijn piano. Waar hij met Gloria Gaynors “I will survive” knutselt. En zo in geen tijd de onderwerpen die zijn show niet echt hebben gehaald even opdist. En door de mangel haalt. En tussenin de “Ode aan die Freude” nog eens herhaalt. Het Europese volkslied dat wat vals klinkt door het failliet van ons denken. Waar je goed anderhalf uur op gewezen wordt.

Menu

Van Peel brengt zijn zaal ook tot inzichten. “Decent is the new punk”. Tegenwoordig moet je al netjes zijn om tegendraads te gaan doen. Tegen de vuiligheid van de wereld, het vieze van de politiek, de smurrie van het slijk der aarde. En politiek incorrect is vaak politiek correct tegenwoordig. En wat hebben we weer een jaar vol blunders en fouten achter de rug. Maar kom, we lachen er even om want volgend jaar komt er weer een ellendig jaar aan.

Ik heb het allemaal met smaak en genot verorberd, een krachtig menu met accenten, pit en kruiden. Gesmaakt door een hele zaal. Duidelijk. Volgend jaar weer. Jij toch ook, Michael Van Peel?

Het jaaroverzicht van Michael Van Peel wordt op Kerstdag om 12 uur uitgezonden op Radio 1. Op Canvas wordt de voorstelling op oudejaarsavond om 20 uur uitgezonden.

Meest gelezen