The Big Draw in Leuven in 24 tekeningen
Akim A. J. Willems en Tiffany Van Esch samen aan de slag op de vitrine van copyshop in de Tiensestraat.
Een fotograaf fotografeerde me terwijl ik de tekenaars tekende en ik heb hem mee op de tekening gezet. Met al die artiesten samen was het niet altijd duidelijk wie nu wie observeerde.
Tiffany Van Esch van in de winkel gezien. Je krijgt niet vaak de kans om kunstenaars op deze manier aan het werk te zien.
Akim was op zijn paasbest gekleed en had zijn snor een extra draai gegeven. Tekenen kan ook in stijl gebeuren.
Layla Milidryn Lanauter werkte aan de vitrine van de winkel Hempmade, toen een klein meisje zich spontaan bij haar kwam zetten om mee te tekenen. Tekenaars oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op kinderen.
Arno en Dominique voor het uitstalraam van hun viswinkel De Walvis, door Charlotte Dumortier beschilderd met een mythologisch zeetafereel. Omdat ik het zelf nooit zo goed zou kunnen, heb ik Charlotte gevraagd of ze een vereenvoudigde versie van haar tekening op mijn tekening wilde maken. Daar is ze gelukkig op ingegaan.
De leerlingen van het eerste middelbaar van het Heilig Hart-instituut maakten een gigantische krijttekening op de speelplaats. Ik stond te tekenen in de regen, vandaar de vlekken in de inkt. De meisjes rechts probeerden mijn aandacht te trekken in de hoop op de tekening te belanden.
In de stedelijke kunstacademie maakten leerlingen van de tekenklas er een klein Montmartre van.
Op de grond van de academie werd naarstig gewerkt aan een groepstekening.
Maurice Vink en Ansgar Reul namen samen de vitrine van dierenwinkel onder handen. Een goede oefening in bescheidenheid:tekenaars mogen dan wel populair zijn bij kinderen, als er ook eekhoorntjes te zien zijn, bestaan we niet.
De figuurtjes van Asgar en Maurice draaien rondjes langs het raam, net als de eekhoorns in hun kooi.
Illustrator Tom Schamp was bezig met de enorme glaspartij aan Museum M. Hij had zijn eigen stiften meegenomen: degene die de organisatie ter beschikking had gesteld waren te dun. Schamp experimenteerde volop met typografische elementen: “Dat is waar ik momenteel me bezig ben in mijn laatste boek.”
Hij beperkt zich tot de kleuren groen, rood en zwart. “Ik werk graag met die kleuren,” zei hij. “Je kan er eigenlijk alles mee tekenen: bomen, huizen, vossen.” De vossen, dat zag ik niet meteen, maar Tom was weg voor ik uitleg kon vragen.
Sarah Vierstraete, die de Big Window Walk had georganiseerd, was zelf aan het werk in koffiezaak … Ze kreeg af en toe telefoon van handelaren die niet hadden deelgenomen en daar spijt van hadden. Of ze niet toch nog snel een tekenaar kon sturen?
Er was in Leuven meer te doen dan vitrines bekijken alleen. In het STUK-café had kunstenaar Michael Haas (tweede van links) een tekenrobot geïnstalleerd. De robot zal gedurende vijf dagen markeringen maken op een grote huidkleurige muur in het café. Het kunstwerk ziet er op elk moment anders uit.
Michael vertelde me dat hij de robot op elke locatie een andere beweging laat maken. In dit geval had hij gekozen voor een golvende lijn, want de gebogen lijn is voor hem de meest natuurlijke tekenlijn.
Woorden naar mijn hart, want ik ben zelf helemaal niet goed in rechte lijnen. Michael deed me het ideale excuus aan de hand om me uit te leven in kromme lijnen.
De kleur die hij had gekozen voor de achtergrond was een antwoord op de knalrode muren van het café. “Ik had eerst gedacht aan muntgroen, om me af te zetten tegen dat rood, maar dat vond ik uiteindelijk toch wat kinderachtig.”
Het openingsfeest ging door in Cas-co in de Vaartstraat. Kunstenares Lana Schneider demonstreerde er een machine die zijn markeringen aanpast aan de luchtkwaliteit in de ruimte. Door te blazen in een sensor kan je de arm van de tekenrobot doen verspringen. Succes op vernissages verzekerd: iedereen wil testen wie de slechtste adem heeft.
Ook kunstenaar Bram Kerkhofs toonde een tekenrobot (de robots waren populair). Op zeker moment begon deze robot het papier te verscheuren waarop hij aan het tekenen was. Ontevreden over het resultaat wellicht – dat overkomt mij ook wel eens.
Bram Kerkhofs had ook tollen gemaakt waarop een balpen was gemonteerd. De draaibewegingen van de tol creëerden een tekening op de grond.
Illustrator Bert Lezy liet de mensen stemmen op onbestaande wezens, die hij dan vervolgens uittekende.