"Vlieg nu uit naar Eleonore en wees samen twee gelukkige nachtvogels"

De plechtigheid in het Crematorium Westlede in Lochristi was sober, met veel toespraken. Onder meer van Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD). Hij begon zijn getuigenis met een pagina uit "Goud", een boek van Geeraerts uit 1995.

"Aan de hand van een eenvoudig dagelijks ritueel beschreef hij hoe gelukkig hij was met Eleonore", verduidelijkt Gatz zijn keuze, alvorens in te gaan op de betekenis van zijn werk. "Vlaanderen verliest een vrijbuiter. Jef Geeraerts zorgde voor peper in de Vlaamse culturele pap, hij baande een weg voor vele anderen die na hem kwamen. Jef gaf mensen die zijn woorden met rode oortjes lazen, een verlossend gevoel van bevrijding."

Ook Harold Polis, een van zijn uitgevers, nam het woord. "Onze vrienden sterven niet, ze gaan ons voor in de duisternis, ze verlichten het grote niets. Jef Geeraerts is niet dood, hij wacht op mij en wacht op ons. We zullen er alles aan doen zodat de mensen je blijven lezen."

Uitgever Wim Verheije vulde aan: "Groot kon je zijn in je ambities en aspiraties en dat was je succes, je hield van mensen die gevaren trotseren en genoeg hebben aan hun eigen kompas, er moest geleefd worden, zonder angsten en vooroordelen."

Verheije schetste de tegenstelling tussen Geeraerts als natuurmens en verfijnde geest. "Wat hield jij van je metier, hoe trots was je niet als je een nieuw boek had geschreven. Vlieg nu uit naar Eleonore en wees samen twee gelukkige nachtvogels in jullie zelfgeschapen paradijs."

Ook de Gentse ereburgemeester Frank Beke en filosoof Etienne Vermeersch waren aanwezig op de uitvaart. "Zijn "Gangreen"-cyclus was overweldigend. Geeraerts was ook heel precies, hij belde me soms om Latijnse woorden of details uit de bijbel te verifiëren", zei Vermeersch voor de plechtigheid.

Journalist Lieven Vandenhaute sloot de plechtigheid af met een brief die Geeraerts op de vooravond van zijn vijftigste verjaardag aan zijn Eleonore schreef. "Eén van de meest aangrijpende liefdesverklaringen die ik ooit las", zei Vandenhaute daarover.

Op het herdenkingskaartje, waarop een zwart-witportret gemaakt door Stephan Vanfleteren prijkt, legt Geeraerts zelf uit wat voor hem het schrijverschap is. De tekst is een fragment uit zijn werk "De spoken van Jef Geeraerts".