Film met zelfmoord als thema is niet melig
Met slechts enkele kleine, want independent gefinancierde films, zoals "Man push cart", "Chop shop" en nu "Goodbye Solo" is de Amerikaanse regisseur van Iraanse origine Ramin Bahrani (°1975) er in geslaagd een opmerkelijke plaats in de Amerikaanse filmwereld te verwerven. Alhoewel hij pas in 1998 zijn eerste kortfilm schreef, produceerde en regisseerde, heeft hij dit jaar reeds enkele prestigieuze retrospectieves gekregen, onder meer in het MoMA (Museum of Modern Art) in New York en in het Walker Art Center in Minneapolis, Minnesota. En in zijn bespreking van "Goodbye Solo" omschreef de beroemde filmcriticus Roger Ebert hem onlangs als "the new great American director".
Het verhaal is bijzonder eenvoudig van opzet en situeert zich in en rond het stadje Winston-Salem in de staat North Carolina. Dat is trouwens ook de geboortestaat van Ramin Bahrani.
De intrige draait rond twee mannen. Er is de Solo uit de titel, vertolkt door de Afrikaanse acteur Souleymane Sy Savane, afkomstig van de Ivoorkust. En er is William, vertolkt door Red West, die ooit nog als bodyguard van Elvis Presley fungeerde en ook in een reeks van diens films te zien was, onder meer als stuntman.
De intrige draait rond twee mannen. Er is de Solo uit de titel, vertolkt door de Afrikaanse acteur Souleymane Sy Savane, afkomstig van de Ivoorkust. En er is William, vertolkt door Red West, die ooit nog als bodyguard van Elvis Presley fungeerde en ook in een reeks van diens films te zien was, onder meer als stuntman.
In de film is Solo afkomstig uit Senegal en werkt hij als taxichauffeur, maar hij droomt ervan om steward te worden bij een of andere luchtvaartmaatschappij. Hij is getrouwd met de Mexicaans- Amerikaanse Quiera (rol van Carmen Leyva) en stiefvader van haar negenjarige dochtertje Alex. De taxichauffeur is een en al glimlach, een en al optimisme.
Hetzelfde kan niet bepaald gezegd worden van de oude, bijzonder knorrige William, die op een avond in de taxi van Solo stapt. Hij wil naar een lokale bioscoop gevoerd worden en twee uur later weer opgepikt worden. William heeft absoluut geen zin in smalltalk. Hij wil met rust gelaten worden.
Maar tegelijk doet hij Solo een vreemd voorstel. Hij wil over een week opnieuw door Solo opgepikt worden, die hem dan naar een hoge berg in de buurt moet brengen. En hem daar achterlaten. Voor die rit wil William duizend dollar betalen, maar er mogen verder geen vragen gesteld worden.
Hetzelfde kan niet bepaald gezegd worden van de oude, bijzonder knorrige William, die op een avond in de taxi van Solo stapt. Hij wil naar een lokale bioscoop gevoerd worden en twee uur later weer opgepikt worden. William heeft absoluut geen zin in smalltalk. Hij wil met rust gelaten worden.
Maar tegelijk doet hij Solo een vreemd voorstel. Hij wil over een week opnieuw door Solo opgepikt worden, die hem dan naar een hoge berg in de buurt moet brengen. En hem daar achterlaten. Voor die rit wil William duizend dollar betalen, maar er mogen verder geen vragen gesteld worden.
Aangrijpend, maar niet melig
Het komt niet als een verrassing dat regisseur Ramin Bahrani een grote fan is van de film "Ta’m e guilass/Taste of cherry" van de Iraanse grootmeester Abbas Kiarostami, die daarmee in 1997 de Gouden Palm won in Cannes. Die film vertelde over een man die op zoek is naar iemand die hem na zijn zelfmoord wil begraven.
Ook in "Goodbye Solo" wordt het snel duidelijk wat de bejaarde William eigenlijk van plan is op die bergtop en het duurt evenmin lang vooraleer Solo dat zelf ook doorheeft. Het is evenmin een verrassing dat Solo alles in het werk zal stellen om William van zijn wanhoopsdaad te weerhouden.
Op die manier wordt "Goodbye Solo" het aangrijpende en ontroerende, maar nergens sentimentele verhaal van de ongewone relatie tussen twee totaal verschillende mannen, waarvan de ene symbool staat voor het geloof in de Amerikaanse droom, terwijl de andere iets te vaak ontgoocheld is geworden om nog in iets of iemand te geloven.
Het klinkt misschien melig, maar dat is het niet geworden, onder meer omdat Ramin Bahradi zijn personages en hun beweegredenen voldoende mysterieus houdt. Waarom is William zo wanhopig geworden? Waarom zijn er die momenten waarop de glimlach op het gezicht van Solo verdwijnt en er alleen maar eindeloze droefheid overblijft?
Op die manier wordt "Goodbye Solo" het aangrijpende en ontroerende, maar nergens sentimentele verhaal van de ongewone relatie tussen twee totaal verschillende mannen, waarvan de ene symbool staat voor het geloof in de Amerikaanse droom, terwijl de andere iets te vaak ontgoocheld is geworden om nog in iets of iemand te geloven.
Het klinkt misschien melig, maar dat is het niet geworden, onder meer omdat Ramin Bahradi zijn personages en hun beweegredenen voldoende mysterieus houdt. Waarom is William zo wanhopig geworden? Waarom zijn er die momenten waarop de glimlach op het gezicht van Solo verdwijnt en er alleen maar eindeloze droefheid overblijft?
Jan Temmerman
Goodbye solo
regie Ramin Bahrani
met Red West, Carmen Leyva, Souleymane Savane, Diana Galindo, Marmadou Lam, Jim Babel, Catherine Sewell
release woensdag 26 augustus
met Red West, Carmen Leyva, Souleymane Savane, Diana Galindo, Marmadou Lam, Jim Babel, Catherine Sewell
release woensdag 26 augustus