Waarom "La la land" een recordaantal Golden Globes verdient

Toen "La la land" eind augustus in wereldpremière ging op het Filmfestival van Venetië, gebeurde er iets wat zelden plaatsvindt in cinema’s, bevolkt door cynische filmjournalisten: tijdens de mooiste momenten weerklonken er heuse ovaties vanuit de zaal.

"La la land" werd meteen uitgeroepen tot geheide Oscarkandidaat. Vanaf november begon de film prijzen te winnen van journalistenverenigingen in de VS en nu is er dus de absolute triomf op de Golden Globes.

In de categorie Musical/Komedie won "La la land" de Globes voor Beste Film, Acteur en Actrice, en er waren ook prijzen voor de regie, het scenario, de score en de song. Het is de eerste keer in de 74-jarige geschiedenis van de Golden Globes dat een film zeven beeldjes krijgt toegeschoven.

Daar valt inderdaad weinig op af te dingen. "La la land" is een heerlijke film, even sprankelend als ontroerend. Een musical die zelfs in de smaak zal vallen bij mensen die beweren niet van musicals te houden.

De film is het geesteskind van de over-getalenteerde Damien Chazelle, de regisseur die twee jaar geleden al wist te verbluffen met "Whiplash", die film over een getormenteerde jazz-drummer. Chazelle is zelf een begenadigd muzikant en weet als geen ander hoe hij muziek kan verweven in de narratieve structuur van zijn scenario’s.

"La la land", als titel, is een verwijzing naar Los Angeles, hoe jonge mensen daar hun artistieke dromen komen najagen, en niet noodzakelijk meteen succes vinden in het wispelturige Hollywood.

Emma Stone speelt een ambitieuze actrice die de eindjes aan mekaar knoopt in een koffiebar. Ryan Gosling vertolkt een jazzpianist die initieel weigert commerciële compromissen te sluiten, maar vernederende opdrachten moet aannemen om zijn huur te kunnen betalen.

Ze worden verliefd en merken dat de weg naar de Grote Doorbraak bezaaid is met valkuilen—ook de romantiek zal daar onder te lijden hebben.

Wanneer Gosling en Stone het op een zingen en dansen zetten, doen ze dat met aanstekelijke overgave. De beelden refereren dan naar klassieke Hollywood-musicals, à la Fred Astaire en Ginger Rogers.

Maar wat zo knap is: de film blijft altijd een heel modern, concreet liefdesverhaal. "La la land" verliest zich nooit in gratuite dromerigheid.

Wanneer Emma Stone op het eind haar moeilijke klim naar een eerste filmrol bij mekaar zingt, kruipt haar vertolking daarvan recht in het hart. Zoals de actrice het in haar speech bij de Globes verwoordde: “Dit is een film voor dromers. Hoop en creativiteit zijn twee van de belangrijkste dingen ter wereld en dààr gaat deze film over.”

Het is heel verleidelijk om "La la land" nu als de grootste kanshebber voor de Oscars uit te roepen. Maar omdat ze bij de Globes een onderscheid maken tussen dramatische en muzikale/komische films (en "La la land" won dus in die laatste categorie), mag die rechte lijn niet zomaar getrokken worden.

Andere titels, zoals "Moonlight" en "Manchester by the sea", zijn zeker ook nog in de running. Toch: het recordaantal Globes is uiteraard een groot cadeau voor de Oscarcampagne van "La la land". Voor de Oscars wordt nu nog duchtig gestemd, die nominaties worden pas op 24 januari bekendgemaakt.

Een dag later, op 25 januari, gaat "La la land" dan eindelijk in Belgische première.