"Geen fan van de Potterfilms, wel van de toverwereld"

Een eerste misverstand dat Vande Putte (midden op de foto) meteen uit de wereld wil helpen, is dat alle deelnemers obsessieve Harry Potterfans waren.

"Ik ben zelf geen fan van fantasy of van Harry Potter. Ik heb de boeken best graag gelezen, maar de films vond ik helemaal niet goed. Ik ben als jongere nooit in die toverwereld opgegaan. En dat gold voor verschillende deelnemers daar: het was geen clubje fantasyfreaks of gamenerds, al had ik daar vooraf wel schrik voor (lacht)."

Hoe komt een 23-jarige studente Filosofie en Politieke Wetenschappen dan op het idee om zich volledig onder te dompelen in de Harry Potterwereld? "Door een artikel op jullie site eigenlijk. (lacht) Ik ben geen gamer, maar ik houd me wel vaak bezig met het organiseren van grote spelen vanuit de jeugdwerking. Het leek me leuk om zelf eens als personage aan zo'n groot spel mee te doen."

Gedurende de driedaagse in het Poolse Zweinsteinkasteel deden 200 deelnemers mee aan één groot spel, al werden er geen scènes uit de Harry Potterboeken nagespeeld.

"Ons spel was geen letterlijke interpretatie van de bestaande verhalen. We kregen vooraf info over het toverpersonage dat we zouden spelen. Op die manier konden we ons eventueel voorbereiden, al heb ik dat niet echt gedaan omdat het voor mij de eerste keer was."

Hoe ging zo'n toverspel dan concreet in zijn werk? "Gedurende drie dagen kregen we de kans om voor ons personage een bepaald verhaal te creëren. We waren heel vrij om in bepaalde verhaallijnen mee te stappen, of net niet. Je kan bepaalde uitdagingen aangaan, of focussen op de relaties met andere personages."

Deze spelvorm is volgens Vande Putte in Scandinavië een pak bekender en beter ingeburgerd dan bij ons. "Heel wat deelnemers hadden dit al vaak gedaan. Er bestaan zelfs communities in Scandinavië die vaak samenkomen om grootse themaspelen te doen. In België of onze buurlanden zijn deze spelen nog niet bij een groot publiek bekend."

Een meerdaags spel, met honderden deelnemers op een historische locatie vraagt uiteraard veel voorbereiding.

"Bij onze aankomst op het kasteel kregen we verschillende workshops, om te leren hoe het spel in zijn werk zou gaan. We leerden bijvoorbeeld hoe we zelf spreuken konden uitvinden. We moesten dus niet de vaste formules uit de Potterboeken aframmelen. (lacht) Bovendien hadden niet alle spreuken een effect, omdat de ontvanger kon kiezen wat hij ermee deed. Dat bracht veel variatie in het spel."

Het spel liep 24/7 door, van donderdagochtend tot zaterdagavond, al werden er af en toe pauzes ingelast. "Dergelijke spelletjes kunnen heel heftig zijn, omdat je voor een langere periode in de huid van iemand anders kruipt. Dat kan een effect hebben op je persoon. Daarom werd er een stopwoord afgesproken. Als het je even te veel werd, kon een scène snel en eenvoudig worden afgebroken."

Voor Vande Putte smaakt deze eerste spelervaring zeker naar meer. Ze vond twee dingen in het bijzonder leuk aan het Potterweekend.

"Het spel is tot in de puntjes voorbereid door de organisatie. Alles gaat bovendien door op een prachtige locatie. Vanuit de bibliotheek waren er 2 échte geheime gangen. Dat is ongelofelijk indrukwekkend."

Ook de psychologische component van het spel vond de studente bijzonder boeiend. "Ik heb veel geleerd over mezelf. Omdat je zo lang in de huid kruipt van iemand anders en bepaalde dingen doet, denk je na over wie je echt bent. Ik had nooit gedacht dat het zo intensief zou zijn. Na het spel heb ik daarover gesproken met andere deelnemers, en blijkbaar is dat normaal."

Als Vande Putte er één topmoment moet uitpikken, dan kiest ze voor een proef. "In het spel had mijn personage examens. Ik moest een parcours afleggen, en op het einde een spreuk uitspreken, waardoor ik effectief een explosie veroorzaakte. Als dat gebeurt dan is dat als speler én personage geweldig. Die emotie neem je dan weer met je mee, zoals een acteur in zijn spel. Dat gevoel wil ik zeker nog eens meemaken."