Wat doet een Tarantino-film zo "Tarantinoest" klinken?

Weinig filmmakers drukken zo duidelijk een stempel op hun werk als Quentin Tarantino. Hoewel zijn oeuvre films bestrijkt gaande van westerns over misdaadflicks tot horrorfilms, zijn ze allemaal overduidelijk van zijn hand. Dat is duidelijk merkbaar in de beeldkeuze (lees: veel voeten) en de flitsende montage, maar is ook duidelijk te horen.

Wat veroorzaakt nu dat zogenoemde "Tarantinoest" geluid van een Tarantino-film? Vergeet de catchy soundtrack of de scherpe dialogen. Het is het unieke geluidstapijt dat de regisseur met de grote kin voor iedere film weeft, dat zijn films zo uniek doet klinken. En dat laatste heeft ook Tarantino-fan Jacob T. Swinney begrepen. Hij verzamelde de geluiden die gebruikt worden in de films en bracht ze samen in een montage.

Voor de geïnteresseerden. Swinney heeft gebruik gemaakt van fragmenten uit de volgende films:

- "Reservoir dogs" (1992)
- "Pulp fiction" (1994)
- "Kill Bill: vol. 1" (2003)
- "Kill Bill: vol. 2" (2004)
- "Death proof" (2007)
- "Inglourious basterds" (2009)
- "Django unchained" (2012)

Meest gelezen