Al Pacino: "Echt diep heb ik gelukkig nooit gezeten"

Pacino speelt de hoofdrol in twee films die vandaag zijn voorgesteld in Venetië. In "The humbling", een verfilming van een roman van Philip Roth, is hij een theateracteur op zijn retour. In "Manglehorn", een film die meedingt naar de Gouden Leeuw, is hij een eenzame smid die blijft treuren om een verloren geliefde. In beide films ziet de 74-jarige acteur er sjofel en somber uit.

Heeft hij zich zelf wel eens zo depressief gevoeld als zijn personages, wilde een journalist weten op de persconferentie. "Van sommige momenten kan ik me niet indenken dat ik niét depressief was, maar ik ben me daar nooit bewust van geweest", zei hij. "Ik heb stemmingen gehad die neigden naar depressie, maar echt diep heb ik nooit gezeten. Ik ben gespaard gebleven, ik heb geluk gehad."

Hij heeft ook niet veel redenen om triest te zijn, vindt de acteur. "Ik heb drie kinderen die een bron van blijdschap voor me zijn. Tel daarbij de vrienden die ik had, de mensen die ik door de jaren heen ontmoet heb, de relaties die ik had. Ze hebben allemaal bijgedragen tot een wonderlijk leven. Ik heb het gevoel dat ik het redelijk goed doe."