"The adventures of Tintin": Kuifje spreekt

Jamie Bell was 14 jaar toen hij zich als de enthousiaste Billy Elliott een weg naar het hart van het bioscooppubliek danste. De meeste acteurs zouden proberen om dat ijzer te smeden terwijl het heet, maar Bell is nooit een gewone acteur geweest.

Hij bleef speuren naar verhalen die hem boeiden en die andere kanten van zijn talent aan het werk zetten, van de kleinschalige horrorfilm “Deathwatch” en de satire “Dear Wendy” (scenario Lars von Trier, regie Thomas “Festen” Vinterberg) tot het donkere coming of age-drama “Hallam Foe” en een rolletje in Peter Jacksons “King Kong”.

Als hij nu de rol van Kuifje voor zijn rekening heeft genomen, dankt hij het echter niet alleen aan het feit dat hij Jackson al kende, maar vooral aan zijn achtergrond als danser. “The adventures of Tintin: The secret of the unicorn” werd zoals intussen genoegzaam bekend opgenomen met de hulp van het zogenaamde “performance capture”-proces, waarbij de lichaamshouding en de gelaatsuitdrukking van de acteurs nauwgezet geregistreerd worden, waarna de computer die data op virtuele personages implementeert.

Volgens Andy Serkis, de acteur die met zijn prestaties als Gollum in “Lord of the Rings” en als het titelpersonage uit “King Kong” de autoriteit is geworden in het vakgebied (en in “Tintin” de rol van kapitein Haddock voor zijn rekening neemt) geeft de techniek de beste resultaten met een specifiek soort speler: acteurs die alles kunnen uitdrukken met hun lichaam en die in wezen weinig toevoegen met hun gezicht. Een ex-danser zoals Jamie Bell dus.

Jamie Bell Ik heb de rol toch niet zomaar gekregen. Ik ben eerst naar Peters bedrijf Weta in Nieuw-Zeeland getrokken om te zien of ik me kon vinden in de technologie, of ik me daar als acteur comfortabel bij voelde. Ik had het tenslotte nooit eerder gedaan. Aanvankelijk was het ook heel bizar. Ik stapte een zaal binnen en daar stonden 30 computers klaar, alsof ze van plan waren om me in de ruimte te lanceren.

Is het heel anders dan een gewone film?
Bell Nee, en dat was de grote verrassing. Eenmaal je door hebt hoe het systeem werkt, besef je dat je in wezen exact hetzelfde doet als altijd. Je geeft gestalte aan je personage en wat hij voelt. Ik kan acteurs die performance capture afschrijven als kinderspel trouwens verzekeren dat het behoorlijk intens en uitputtend werk is.

Je had toch al meegewerkt aan “King Kong”? Heb je er toen niet over gepraat met Andy Serkis?

Bell Ik ben toen nooit in de Volume geweest, de zaal waar die performance capture opgenomen wordt. Ik zag hem enkel aan het werk op de set zelf, met extensies aan zijn armen en een luidspreker om zijn hals waardoor hij als Kong klonk als hij gromde. Maar voor de rest viel hij op dat moment niet te benaderen. Als ik het geprobeerd had, zou hij me ofwel bekogeld hebben met zijn uitwerpselen of de hand afgebeten hebben. Andy zit altijd volledig in zijn rol.

Om Haddock te spelen heeft hij met andere woorden veel gedronken.
Bell Ja, hij liep de hele tijd ladderzat rond. (lachje)

Zelf ben je altijd een grote fan van Kuifje geweest. Is de gemiddelde Brit van jouw leeftijd met hem opgegroeid?
Bell Goeie vraag. Ik weet het eigenlijk niet maar het zou me verbazen dat veel van mijn leeftijdsgenoten Kuifje kenden. Ik heb hem leren kennen via de Frans-Canadese tekenfilmserie uit de jaren 70. Die werd uitgezonden op Channel 4. Ik was gefascineerd omdat ze de esthetiek van Hergés albums behield. Ze gebruikten de pagina’s van de stripverhalen als storyboards en vulden gewoon de rest in. De reeks voelde daarom ook niet aan als een doordeweekse tekenfilm.

Heb je een favoriet Kuifje-album?
Bell “Kuifje in Tibet”. Net zoals bij alle albums moet je het verhaal situeren tegen de achtergrond van Hergés leven en op dat moment zag het er niet goed uit voor hem. Hij wou ernstig genomen worden als kunstenaar maar iedereen zag hem als een striptekenaar. Zijn huwelijk liep volledig scheef. Hij wist niet welke richting hij uit moest met zijn carrière en zijn leven. En dat merk je aan “Kuifje in Tibet”. In de andere albums gaat Kuifje het gevaar tegemoet zonder aan eventuele gevolgen te denken, maar hier voel je dat er wel degelijk gevolgen zijn. Als hij van dat touw valt, zal hij omkomen. En Haddock is bereid om voor Kuifje te sterven in dat album. Bovendien gaat het over een emotionele reis, à la Joseph Conrad. Heel ontroerend, vind ik.

Enig idee waarom Kuifje geen vriendinnen heeft?

Bell Volgens mij kon Hergé gewoon niet goed overweg met vrouwen. Vandaar dat je er buiten Bianca Castafiore geen enkele vindt in zijn strips en zij is ook niet meteen een fraaie afbeelding van vrouwelijkheid. Het is intrigerend. Ik wou dat Hergé er nog was om het hem te vragen. De wereld waarin Kuifje zich beweegt, is ook meer mannelijk en jongensachtig. Piratenschepen, vliegtuigen, cargoschepen, noem maar op. Zeker toen Hergé die verhalen schreef, waren die milieus bijna uitsluitend mannelijk.

Tot slot een vraag over Bobby. Was er een echte hond op de set of was hij pure inbeelding?
Bell We hebben voor een stuk met een echte hond gewerkt, die net zoals wij een nauwsluitend pakje met groene stippen aangemeten kreeg. Eerlijk gezegd had ik het fantastisch gevonden als een acteur de rol van Bobby voor zijn rekening had genomen. Een acteur heeft namelijk instincten die je van een hond niet kan verwachten.

Maar voor de meeste scènes hebben we gebruik gemaakt van een pop met een beweegbare kop, vastgemaakt aan een stok. Hij werd gemanipuleerd door een man, Brad Elliott, en die dus net zoals Bobby voortdurend rond mijn enkels schuifelde. Ik viel voortdurend over hem, ik heb hem een paar keer per ongeluk een schop in het gezicht verkocht. En op de duur werd Brad echt een deel van de cast. Toen we naar Nieuw-Zeeland moesten om nog wat extra opnames te doen, heb ik geëist dat hij mee ging.

Ruben Nollet

regie Steven Spielberg
met Jamie Bell, Daniel Craig, Simon Pegg, Andy Serkis, Nick Frost, Gad Elmaleh, Kim Stengel, Sonje Fortag
release woensdag 26 oktober 2011