"Saaie en voorspelbare show, maar verdiende winnaars"

Over de Oscarceremonie is Verrijcken niet bepaald enthousiast. Hij noemt de show "langdradig en saai".

"Neil Patrick Harris was zeker een professionele presentator, maar kwam nooit écht geïnspireerd over. Al zagen we soms wel flitsen van wat hij kan. De onderbroekscène was bijvoorbeeld een grappig en goed moment."

Toch kwam Harris volgens Verrijcken op geen enkel moment in de buurt van zijn voorganger Ellen DeGeneres. "Met de pizzakoerier in de zaal en de selfie vol Hollywoodsterren pakte zij het vorig jaar een stuk origineler en onconventioneler aan."

Awardshows hebben de kwalijke reputatie langdradig te zijn, en dat was bij deze editie van de Oscars niet anders. Het tempo in de show was bij momenten ver te zoeken, mede door de muzikale optredens.

"Er was Lady Gaga gevraagd om een eerbetoon te brengen aan de iconische musical "The sound of music". Maar de keuze voor de excentrieke Gaga in combinatie met de eerder ingetogen hoofdrolspeelster Julie Andrews vond ik niet bepaald geslaagd", aldus Verrijcken.

"Gaga's optreden duurde ook véél te lang, en stelde visueel weinig voor. Tot overmaat van ramp begon Andrews ook nog eens herinneringen aan de film op te halen op het podium. Intussen zat iedereen vol spanning te wachten op de uitreiking van de prijzen voor beste film en beste regie. Je hoorde het publiek denken "on with the show!" (doe gewoon verder, nvdr).

Over de winnaars is Verrijcken wél te spreken. "Het was vooraf vrij voorspelbaar wie met een Oscar naar huis zou gaan. Dat maakte de show een pak minder boeiend. Maar dat betekent niet de winnaars hun Oscar niet verdienen."

De prijs voor beste film was een nek-aan-nek-race tot het einde. Verrijcken hoopte dat "Boyhood" in de prijzen zou vallen ("het blijft de beste film van 2014"), maar de keuze viel toch op het onconventionele "Birdman". "Ik kan daar zeker mee leven, want het is een experimentele film, en verre van het conventionele, sentimentele Oscardrama. Dat zo'n film toch in de prijzen valt, is fijn."

Dat Eddie Redmayne en Julianne Moore in de prijzen zouden vallen stond ook in de sterren geschreven. "Ze werden allebei unaniem geprezen voor hun vertolkingen én ze wonnen daar alle belangrijke filmprijzen voor. Dan is de kans groot dat de Oscarjury die tendens volgt."

Tijdens de "acceptance speeches" na het ontvangen van de begeerde gouden beeldjes gaat menig filmmaker al eens uit de bocht. Verrijcken hoorde dit jaar twee opvallend goede dankwoorden.

"Patricia Arquette kreeg terecht veel applaus na haar pleidooi voor gelijke loonrechten voor mannen en vrouwen. Maar de speech die echt aangreep was die van scenarist Graham Norton. Hij vertelde over zijn zelfmoordpoging tijdens zijn puberteit. Hij riep mensen op om "vreemd en anders" te durven zijn."

Verrijcken hoorde ook een grappige Julianne Moore ("Het is wetenschappelijk bewezen dat je 5 jaar langer leeft nadat je een Oscar hebt gewonnen, dank je wel daarvoor.) en zag tot drie keer toe een staande ovatie voor dezelfde winnaar.

"Het lied "Glory" uit de film "Selma" won de Oscar voor beste filmnummer. "Glory" werd luid toegejuicht na de live-opvoering. Die staande ovatie herhaalde zich toen het nummer als winnaar werd uitgeroepen, én nog eens na de bedankingsspeech. Dat is uniek."