De 5 boeken die het leven van Marc Didden hebben veranderd

Niets zo gezellig als tijdens de koude wintermaanden uzelf induffelen onder een fleecedeken, met een stomende kop chocolademelk en een uitstekend boek erbij. Tijdens deze kerstvakantie polsen we naar het favoriete leesvoer van tien bekende gezichten. Vandaag pikt filmregisseur en rockjournalist Marc Didden er vijf boeken uit.

De reden waarom filmregisseur en rockjournalist Marc Didden graag leest is vrij simpel: “Ik lees graag boeken omdat ik niet kan voetballen. Al van in de laagste der lagere scholen was ik dat rare jongetje met een bril op dat niet mocht meesjotten en dus maar in een hoekje met een boekje ging zitten.” Net als vele andere kinderen begon Didden als kind met het lezen van strips. “Kuifje vond ik een lul en Suske en Wiske waren kiekens. Ik kon me meer spiegelen aan de clochard Flurk en de nietsnut Guust Flater. Dat hij op 1 mei in zijn agenda schreef: “Dag van de Arbeid: niet werken” sprak enorm tot mijn verbeelding.”

Strips liet Didden al snel links liggen. Hij zette zijn literaire zoektocht verder en begon met het lezen van het volledige oeuvre van Godfried Bomans. “In alles wat ik schrijf zit zeker zijn invloed. Ik ben tegen pretentie en ben dan ook van mening dat wat niet lachend gezegd kan worden, maar zelden de waarheid is.” Per jaar koopt de regisseur zo’n honderdtal boeken. Die blijven de eerste weken vaak op of rond zijn werktafel slingeren. Daar heeft hij er nu lukraak vijf uitgekozen.

1. Verloop van jaren – Remco Campert

“Hoe ouder ik word, hoe liever ik ’s avonds al eens een dichtbundel bovenhaal. De laatste tijd is dat Remco Campert. “Verloop der jaren” gaat over oud worden: een onderwerp dat voor mij steeds meer herkenbaar wordt.” De schrijver noemt het zelf geen dichtbundel, maar “poëtische notities”. Remco Campert, ondertussen al 87 jaar, blikt terug op zijn leven, op de liefde en op de relaties met zijn ouders, vrienden en collega’s. Ze hebben allemaal één iets gemeen: ze zijn eindig.

2. Bicycle diaries – David Byrne

David Byrne, de auteur, is wellicht beter bekend als de zanger, songschrijver en frontman van de enige new-wavegroep die volgens Didden het onthouden waard is: Talking Heads. Byrne stelt dat de manier waarop we een stad verkennen, drastisch is veranderd door de uitvinding van de plooifiets.

“Het boek gaat dus over fietsen. Iets wat ik alleen maar ken van op televisie. Maar het gaat vooral ook over steden en daar weet ik al iets meer van af.” Byrne doorkruist in “Bicycle diaries” verschillende steden met de fiets en spreekt met een heleboel mensen over tal van onderwerpen: kunst, muziek, mode en de manier waarop steden steeds meer fietsvriendelijker worden.

3. Why Sinatra matters – Pete Hamill

“Dit boek kocht ik op de eerste dag van het laatste jaar van de vorige eeuw of met andere woorden 1 januari 1999 in een boekhandel in Santa Monica in Californië. De titel zegt alles.” “Why Sinatra matters” is volgens de rockjournalist het beste muziekboek ooit geschreven over lichte muziek. Het is logischerwijze een hommage aan het Amerikaanse idool: Frank Sinatra. “Sinatra is niet miskend en ook helemaal niet vergeten. Hij wordt daarentegen wel te vaak weggezet als een maffioze, Poker-spelende en whiskey-slurpende flierefluiter terwijl hij vooral een groot artiest was. Een weergaloze vertolker met een weergaloze stem.”

4. Vergeten Straat – Louis Paul Boon

Volgens de filmregisseur is het hoog tijd voor een Louis Paul Boon-revival. Net als Bert Verbeke raadt Marc Didden het boek “Vergeten Straat” aan. “Tegenwoordig wordt er naar mijn mening iets te kwistig omgesprongen met de dubieuze eretitel “Nieuwe Louis Paul Boon”. De schrijver van “Vergeten Straat” is de enige echte.”

Het boek gaat over armoede in de Brusselse volkswijk de Marollen, nadat die werd afgesloten van de buitenwereld door de aanleg van een nieuwe spoorwegverbinding. “Het was een van mijn levensdromen om dit prachtige relaas te verfilmen, maar iemand anders was mij voor. Zo werd “Vergeten straat” ook een vergeten film.”

5. Shrinking Violets: A field guide to shyness – Joe Moran

“Mijn boekhandelaarster raadde me dit recente boek aan nadat ze een laaiende recensie in “The Guardian” had gelezen. En het is ook een prachtig boek, waarvoor dank Eva.”

Joe Moran zoekt op een scherpe, passionele en humoristische manier uit wat het betekent om een muurbloempje te zijn. “Moran behandelt beschaamdheid niet echt als een ziekte of een afwijking, maar ziet timiditeit als een vreemd land waarin je de weg moet zoeken aan de hand van deze “field guide tot shyness”. Hij spreekt hierbij ook over enkele bekende bedeesde individuen als Charles Darwin en Nick Drake, met als boodschap: “you’re not alone.””

Meest gelezen