Schrijver Paul de Wispelaere is overleden

Schrijver Paul de Wispelaere is overleden, jarenlang een van de boegbeelden van de Vlaamse literatuur. Vanaf eind jaren 50 schreef hij verhalen en romans. Daarvoor kreeg De Wispelaere in 1998 de Prijs van de Nederlandse Letteren. Daarnaast doceerde hij ook aan de Universiteit Antwerpen. De auteur was 88.

Bruggeling Paul Dewispelaere was een kritische vrijdenker met een grote liefde voor de natuur. Hij was een man van literaire tijdschriften, als criticus en essayist vooral, onder meer over Louis Paul Boon.

De meeste bijdragen schreef hij voor het Nieuw Vlaams Tijdschrift en daarna voor het Nieuw Wereldtijdschrift van Herman De Coninck. De Wispelaere was een geëngageerd auteur, met een groot ecologisch bewustzijn.

Met Hugo Raes stelde hij de vernieuwende bloemlezingen Wereld in Teksten samen voor het middelbaar onderwijs en hij werkte voor boekenprogramma's op de BRT. Vanaf eind jaren 50 schreef hij verhalen en romans, in 98 kreeg hij er de prijs van de Nederlandse letteren voor.

Zijn boeken stonden ver af van de traditionele vertel-structuur. Enkele titels: Een dag op het land, Tussen tuin en wereld, Mijn huis is nergens meer, Brieven uit Nergenshuyzen en Het Verkoolde alfabet.

"Fantastische bedachtzaamheid"

Dewispelaere doceerde tot 1992 aan de Universiteit Antwerpen. Auteur Jeroen Olyslaegers kreeg ooit nog les van Dewispelaere en werkte nadien nog met hem samen.

Hij herinnert zich vooral de bijzondere manier waarop Dewispelaere met literatuur bezig was. "Paul had een fantastische bedachtzaamheid en een zekere traagheid van kijken naar de dingen. Hij nam de tijd en hechtte belang aan het kijken naar de dingen. Ik voel me eerlijk gezegd opeens een heel stuk ouder. Nu ik erover nadenk, dat is helemaal weg."

Meest gelezen