Jonge Tunesiërs sluiten zich massaal aan bij IS
In Syrië en Irak lopen er momenteel tussen de 500 en de 600 Belgische jihadstrijders rond. Dat maakt van ons land in verhouding met voorsprong de grootste West-Europese IS-leverancier.
Stel je nu eens voor dat het er nog tien keer meer waren. Dat is de uitdaging waar Tunesië mee te maken krijgt, een land met evenveel inwoners als België. Maar liefst zesduizend Tunesiërs hebben zich aangesloten bij IS.
Gefrustreerde jongeren
Dat terwijl Tunesië eigenlijk geen traditie heeft van fundamentalisme. En in tegenstelling tot Syrië en Irak wordt het land niet gespleten door diepe sektarische of etnische kloven. Nee, er zijn andere redenen. Dezelfde frustraties die de Arabische revoluties deden ontvlammen in Tunesië, drijven jongeren nu in de armen van IS.
De torenhoge jeugdwerkloosheid en het gebrek aan toekomstperspectief voor wie niet de juiste mensen kent, voeden het onrechtvaardigheidsgevoel. Sinds 2010 is de jeugdwerkloosheid verder gestegen van 29,4% naar 43% begin dit jaar. Bij de vrouwen in het binnenland klom dat cijfer in 2014 zelfs tot 85%. Het duurt voor afgestudeerde jongeren gemiddeld drie jaar voor ze aan een job raken.
En er lijkt niet meteen beterschap op komst. Een jaar nadat het land drie grote aanslagen te verwerken kreeg, zijn de inkomsten van het toerisme er met een derde gekrompen.
Extreem gewelddadig
De Tunesische IS-strijders worden opgeleid in kampen in het woestijnachtige binnenland. Hun wapens komen uit het verdeelde buurland Libië. Daarna worden ze uitgestuurd naar landen als Syrië, Irak en - opnieuw - Libië, waar ze gevreesd worden omdat ze extreem gewelddadig zijn.
Net als België kampt ook Tunesië met de vraag: wat met die strijders wanneer ze terugkeren? Het zijn er nu ruwweg 700. En ze vormen wel degelijk een gevaar, zo bewees de aanslagengolf in 2015.
Hoe gaat Tunesië om met IS? En wat probeert het land ertegen te doen? Dat zoeken Rudi Vranckx en zijn ploeg nu uit in 'IS in het vizier'.