Pennsylvania, een felbevochten "swing state"

Groot-Philadelphia, waar wij wonen, heeft even veel inwoners als heel Vlaanderen. De stad Philadelphia zelf telt iets meer dan anderhalf miljoen inwoners, waarvan de helft zwart. 15 jaar geleden, precies op 11 september 2001, immigreerden we met ons gezin van Oxford, Engeland naar de “Main Line”, de verzamelnaam voor alle gemeenten die zich vormden langs de weg tussen Philadelphia en het in Amish country gelegen Lancaster.

Met onze ervaring op de Europese school in Oxford in het achterhoofd, waar je in een expatbubbel leeft, kozen we ervoor om onze twee zonen school te laten lopen in de lokale openbare school en dompelden we ons helemaal onder in de Amerikaanse cultuur en way of life.

10 jaar later was ik volledig geïntegreerd en ben ik vertegenwoordiger geworden voor de Vlamingen in Pennsylvania. Ik ben ook actief als bestuurder bij verschillende ngo's in Philadelphia. Mijn echtgenoot is ondervoorzitter van de liefdadigheidsorganisatie die zich bezighoudt met multiple sclerose en is ook ceo van een firma die medische apparatuur vervaardigt.

We maken hier voor de vierde keer een presidentsverkiezing mee. Doordat we pas dit jaar Amerikaanse burgers geworden zijn, gaan we nu voor het eerst stemmen. De verkiezingskater van 2004 (Bush versus Kerry) nog vers in het geheugen gaf ik me in 2008 als vrijwilliger op bij de verkiezingscampagne van toenmalig senator Barack Obama.

Hier in de VS is er stemrecht, geen stemplicht. Mijn taak bestond erin om aan zoveel mogelijk huizen aan te bellen en mensen ervan te overtuigen om te gaan stemmen. Het enthousiasme en gedrevenheid tijdens die campagne (Obama versus McCain) staat in schril contrast met wat we hier nu meemaken.

Maanden voor de verkiezingsdag in november 2008 rezen toen de bordjes van de kandidaten hier als paddenstoelen uit de grond in ieders voortuintje, de buurt was bezaaid met verkiezingspamfletten en uithangborden van zowel Democraten als Republikeinen. Dat is nu niet het geval.

Het is pas sinds een tweetal weken dat er hier en daar een schuchter Hillary/Kaine-bord opduikt, de Trump/Pence-bordjes zijn nog schaarser… Er wordt onder vrienden en kennissen over de verkiezingen gepraat maar met een zekere gelatenheid, bezorgdheid zelfs en zeker niet te verwarren met onverschilligheid. Iedereen heeft het erover dat het “kiezen zal zijn voor de minst slechte van de twee”.

Trump is zijn eigen grootste vijand en schiet zichzelf steeds in de voet door van zijn kernboodschap -dat verandering er alleen kan komen via een niet-politicus, maar van een ondernemer zoals hijzelf– af te wijken en zich te verliezen in Twitterrelletjes en scheldpartijen, een president onwaardig. Daartegenover staan de Wikileaks die zoals een Grieks koor op de achtergrond de kiezers voortdurend herinneren aan de onbetrouwbaarheid van Hillary.

Pennsylvania is een must win swing state en Hillary ofwel haar surrogates, Bill, Chelsea, Barack en Michele Obama, zijn hier om de haverklap om campagne te voeren. President Clinton was hier zelfs voor een fundraiser bij ons in de straat en Renaat en ikzelf hebben het genoegen gehad hem te ontmoeten (zie foto).

De Democratische partij is in Philadelphia ontzettend goed georganiseerd en is er al decennia aan de macht. Als Hillary het haalt als presidentskandidaat kun je er vanop aan dat er heel wat Philly Democrats tot haar kabinet zullen behoren.

Een van de meest prominente figuren van Philadelphia, oud-burgemeester en tevens oud-gouverneur van Pennsylvania Ed Rendell is een Hillary-supporter van het eerste uur en een van haar topraadgevers. Op CNN heb je hem allicht al als politiek commentator bezig gehoord. Hij was het die vorig jaar minister-president Geert Bourgeois en zijn delegatie hier in Philly verwelkomde ter gelegenheid van het 50ste-verjaardagsconcert van het Chamber Orchestra van Philadelphia o.l.v onze landgenoot Dirk Brossé (zie foto).

Ook burgemeester Michael Nutter betuigde in 2008 zijn loyauteit aan Hillary en zal daar allicht binnenkort in Washington voor beloond worden. In de tussentijdse verkiezingen van 2014 was Pennsylvania de enige staat in de VS die een Democratische gouverneur verkoos, Tom Wolf.

Een niet onbelangrijk feit dat er onmiskenbaar voor gezorgd heeft dat de Democratic National Convention dit jaar in Philadelphia plaats had, 240 jaar nadat de Founding Fathers van de Republiek hier de onafhankelijkheidsverklaring van Engeland op 4 juli 1776 ondertekenden en Philadelphia de eerste hoofdstad van de VS werd.

In en rond Philly is ook het economisch herstel uit de recessie van 2008 voelbaar. Er wordt ontzettend veel gebouwd in de stad zelf en ook hier in de rand. De vastgoedprijzen zitten in de lift, bedrijven dingen om de meest bekwame werknemers met aantrekkelijke jobaanbiedingen in de academische, farmaceutische en technologiewereld en ook retail. Hier kan Hillary uitpakken met het geslaagde bewind van president Obama.

In het westelijke gedeelte van Pennsylvania echter, dat meer ruraal is en waar de nu verdwenen staalindustrie en steenkoolmijnen enkele decennia geleden nog voor een stevige middenklasse zorgden, vindt Trump gehoor. De grotere bedrijven zijn verdwenen en met hen de goedbetaalde jobs. De Trump/Pence-borden staan daar in de 'rustbelt' wel zonder schroom talrijk neergeplant zoals ik kon merken toen ik onlangs op weg was van Harrisburg naar Allentown.

Een "deus ex machina" die roet in het eten kan gooien voor Hillary niet te na gesproken, wijst alles er echter op dat Pennsylvania op 8 november blauw kleurt.

Maar een winnaar is er nu alvast in dit verkiezingsjaar en dat zijn alle nieuwsmedia. Vanaf het moment dat Trump op het toneel verscheen in juni 2015 hebben merkwaardig genoeg zowel uiterst links (MSNBC) als rechts (FOX) hem gretig een platform gegeven. Hun kijkcijfers schoten de hoogte in en zo ook het prijskaartje voor reclamespots tijdens de programma's.

Te beweren dat deze verkiezingsstrijd te herleiden valt tot een reality show is niet helemaal terecht. De misnoegdheid en ontgoocheling in het politieke establishment, waar Hillary de verpersoonlijking van is, zit diep, zowel bij de Trump- als bij de Bernie Sanders-aanhang. Er is een rauwe roep om verandering, om gehoord te worden en de frustratie is groot.

De verwachting is dan ook dat Trump na een nederlaag zijn eigen tv-zender zal starten om op die manier in de kijker te blijven lopen, spreekbuis te zijn voor zijn politieke volgelingen en zijn stempel te blijven drukken op het politieke landschap.