Bergoglio, een Argentijn met Italiaanse roots
Jorge Mario Bergoglio studeerde literatuur en filosofie en werd in 1969 tot priester gewijd. Hij sloot zich aan bij de jezuïeten en is sinds 1998 aartsbisschop van de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires.
In 2001 benoemde paus Johannes-Paulus II hem tot kardinaal. Hij bekleedde een aantal functies in de Romeinse Curie, het bestuur van de Rooms-Katholieke Kerk.
Hij is een gematigd conservatief en komt op voor spiritualiteit, sociale hulp voor de armen en voor een eenvoudig leven. Daarom wellicht de naam Franciscus. Zo nam hij als aartsbisschop het openbaar vervoer en kookte vaak zelf zijn maaltijden.
Eenvoud, maar ook kritiek
Een sociaal engagement is zeker een leidraad doorheen zijn carrière. Zo omschreef hij de armoede en de grote ongelijkheid in Latijns-Amerika ooit als een misdaad tegen de mensheid en kwam hij op voor de armen.
Ook waste hij enkele jaren geleden de voeten van aidspatiënten om hun isolement aan de kaak te stellen en schold hij priesters die weigerden om buitenechtelijke kinderen te dopen, uit voor "hypocrieten".
Anderzijds hield Bergoglio altijd grote afstand met de linkse bevrijdingstheologie die vooral in de jaren 60 en 70 opgang maakte in Latijns-Amerika. Over seksualiteit is hij vooral conservatief. Hij keurt discriminatie van holebi's af, maar kantte zich fors tegen de plannen van de Argentijnse regering om gelijke rechten tot adoptie toe, toe te kennen aan homoseksuele koppels.
Tijdens de militaire dictatuur in Argentinië, wou hij vooral zijn jezuïetenorde politiek neutraal houden en de eenheid in de orde bewaren. Dat werd hem nadien vaak aangerekend. Volgens Horacio Verbistky, een bekende Argentijnse onderzoeksjournalist, was hij veeleer een bondgenoot van de militaire machthebbers in hun strijd tegen atheïsten, communisten en revolutionairen.
Samengevat kan Bergoglio zowel uit de hoek komen als gematigd of als conservatief, al naargelang van het onderwerp.