Oorlog in Korea zou economische groei Verre Oosten fors afremmen

Wat decennialang onbespreekbaar was, wordt door sommige analisten niet langer uitgesloten: een nieuwe confrontatie of totale oorlog in Korea. Dat zou een enorme impact hebben op het economische mirakel in het Verre Oosten van de voorbije 30 jaar, ook in landen die niet rechtstreeks betrokken zouden zijn bij een conflict in Korea.
AP2012

Dat Noord-Korea beschikt over kernbommen, was al langer geweten. Nu lijkt het stalinistische regime ook steeds meer succes te hebben met testen met intercontinentale raketten die delen van het vasteland van de Verenigde Staten zouden kunnen treffen. De combinatie daarvan is op zich al het overschrijden van een "rode lijn".

Dat dat laatste nu samenvalt met een onvoorspelbare en inzake strategie en diplomatie onervaren Amerikaanse president Donald Trump baart velen in Azië kopzorgen en terecht. Niemand -ook niet de nauwe bondgenoten Japan en Zuid-Korea en nog veel minder vijand Noord-Korea- weten waar Donald Trump de lijn legt voor wat hij recent "een preventieve aanval" op Noord-Korea genoemd heeft.

Nu is Trump omgeven door erg ervaren generaals zoals zijn stafchef John Kelly (ex-Homeland Security), minister van Defensie James Mattis en zijn nationale veiligheidsadviseur H.R. McMaster, die best wel de risico's van opbod en een oorlog in Korea kunnen inschatten. En in tegenstelling tot wat velen denken en wat de hilarische propaganda soms laat uitschijnen, wordt Noord-Korea niet geregeerd door losgeslagen halve gekken, maar werkt het regime in Pyongyang wel degelijk rationeel en is het evenzeer bevreesd voor oorlog.

KCNA via KNS

Koreaanse vluchtelingen tijdens de oorlog in de jaren 50. Toen werden heel het schiereiland en alle industrie en cultureel erfgoed kapot geschoten. Het menselijk leed was enorm.

Wat wil/vreest Noord-Korea?

De bewapeningswedloop met kernwapens en intercontinentale raketten waar Pyongyang zo graag mee uitpakt, heeft één belangrijk doel: het overleven van het stalinistische regime van Kim Jong-un, de derde generatie van de Kim-dynastie.

Dat bewapeningsprogramma is vooral een prioriteit geworden na de val van de communistische regimes in Oost-Europa en van de Sovjet-Unie in 1989 en 1991. Ook de ondergang van dictators zoals Saddam Hoessein in Irak en Moe'ammar al-Khaddafi in Libië past daarin en dan vooral het feit dat die hun massavernietigingswapens onder internationale controle hadden opgegeven en laten vernietigen.

Kim & Co. vrezen een gelijkaardig scenario, maar dan gaan ze wel voorbij aan het feit dat de Sovjet-Unie de grootste kernmacht was, maar dat de val van het communistische regime daar niet heeft kunnen voorkomen.

Er speelt nog een andere reden: het straatarme Noord-Korea is internationaal een paria terwijl Zuid-Korea een gerespecteerde en economische grootmacht is die met vrijwel iedereen -inclusief China- relaties onderhoudt. Een kleine opening naar de wereld heeft ertoe geleid dat de partij-elite in Noord-Korea een goed leven heeft en Kim en zijn aanhangers willen dat ten allen prijze behouden. 

Oorlog zou Noord-Korea vernietigen

Dat laatste kan een rem zetten op agressieve bedoelingen van Noord-Korea. Het overleven van het regime en het behoud van de privileges van de regerende KP-kaste zouden geen zin meer hebben bij een nieuwe oorlog in Korea.

Noord-Korea mag dan wel één van de grootste legers ter wereld hebben, militair gezien zou het op termijn een oorlog verliezen van Zuid-Korea en diens Amerikaanse bondgenoten. Bovendien zouden Seoel en Washington als het dan toch tot vechten komt, dan ook willen afrekenen met de bedreiging uit het noorden. 

Als Pyongyang mikt op een beperkt succesje in het begin van de oorlog en dan gered wil worden via een bestand dat onder druk van China zou afgedwongen worden, zal het die gunst wellicht niet krijgen van het zuiden en van de VS, zeker niet met Donald Trump.

Een geallieerd plan zou in eerste instantie de raketinstallaties en luchtafweer van Noord-Korea grotendeels vernietigen evenals commandocentra en plaatsen waar de elite van het regime zich zou verschansen. Daarna zouden grote concentraties van Noord-Koreaanse troepen in het vizier komen die in de valleien tussen de bergen gekneld zouden kunnen worden. Daarna zou een ontrafeling van het regime kunnen plaatsvinden met politieke chaos en vrijwel zeker een humanitaire ramp en massale vluchtelingenstromen.

AP2014

De kost van een oorlog

Natuurlijk zou Noord-Korea terugslaan en dat hoeft zelfs niet met raketten. Zo ligt de hoofdstedelijke Zuid-Koreaanse regio Seoel -met meer dan 20 miljoen inwoners- binnen het bereik van Noord-Koreaanse artillerie. Die stad zou grotendeels in puin worden geschoten wat honderdduizenden inwoners het leven zou kunnen kosten. 

Ook als het als overwinnaar uit de strijd komt, zou Zuid-Korea een groot deel van zijn economisch weefsel, opgebouwd sinds de jaren 60, beschadigd zien. Denk aan bedrijven als LG, Samsung, Hyundai, Daewoo en andere. Bovendien zou de eventuele heropbouw van het "bevrijde noorden" enorm veel investeringen kosten, veel meer dan de integratie van de ex-DDR in Duitsland in 1990 en toen was er geen oorlog.

In de Koreaanse Oorlog (1950-1953) werd geheel het land verwoest, maar VS-president Harry Truman slaagde in zijn opzet om het conflict te beperken tot Korea. Hij ontsloeg zelfs zijn succesgeneraal Douglas MacArthur toen die het noorden van China daarbij wou betrekken.

Dit keer zal de oorlog wellicht niet beperkt blijven tot Korea. Kim Jong-un zal wellicht voor zijn ondergang zijn raketten afvuren op Amerikaanse bases in Japan en in de Stille Oceaan, waardoor ook andere landen getroffen zullen worden. Ook kwam China in 1950 militair tussenbeide om Noord-Korea te redden en niemand weet wat er gaat gebeuren als Zuid-Korea en de VS opnieuw naar het noorden zouden oprukken naar de grens met China.

Hoe dan ook komen bij een nieuwe oorlog drie van de vier belangrijkste economieën in Azië (China, Japan en Zuid-Korea) in het vizier van mogelijke schade. Dat zijn tegelijk de drie grootste investeerders in de rest van Azië, die nu verwikkeld zijn in een "investeringsrace" in Zuidoost-Azië. Het gaat dan om landen zoals de Filipijnen, Indonesië, Maleisië en Thailand, maar ook Indochina tot Sri Lanka en het oosten van Afrika. Ook bij een "beperkt conflict" in Korea, zouden die drie eerst in eigen land investeren en zou de ontwikkeling van het hele Verre Oosten onder druk komen te staan. Zou de economische opgang van Azië dan misschien niet teniet gedaan worden, dan zal die toch fors afgeremd worden en dat zou de levenskwaliteit van enkele miljarden mensen kunnen beïnvloeden.

Meest gelezen