Bijna 33 jaar na de feiten: is de "raaf" ontmaskerd in moordzaak 4-jarige Grégory?

Op 16 oktober 1984 wordt de vierjarige Grégory dood teruggevonden in de Vologne, een rivier in de Franse Vogezen. De jongen is aan handen en voeten gebonden. Wat volgt is een dodelijke cocktail van duistere familiegeheimen, juridische blunders en riooljournalistiek. Bijna 33 jaar na de feiten is er nu een ernstig spoor naar de corbeau – een raaf of anonieme briefschrijver in het Frans– die voor en na de feiten geregeld van zich liet horen.

De zaak-Grégory is ongetwijfeld een van de meest mysterieuze en gemediatiseerde moordzaken in Frankrijk. Het verhaal begint eigenlijk al voor de moord op de jongen.

Sinds begin jaren 80 krijgt de familie van Grégory geregeld anonieme telefoontjes en brieven van iemand die ermee dreigt om het kind iets aan te doen. Afgunst, denken ze.

Vader Jean-Marie Villemin werkt in de auto-industrie en verdient er goed zijn boterham. Misschien steekt dat iemand de ogen uit. De ouders willen er schijnbaar niet te veel aandacht aan besteden.

Dood teruggevonden

Tot moeder Christine Villemin op 16 oktober bij de gendarmerie komt melden dat haar zoontje spoorloos is. Ze verklaart dat Grégory verdwenen is toen hij in de tuin aan het spelen was.

De oom van de jongen krijgt een telefoontje van iemand die de moord op de jongen opeist. Amper een paar uur later wordt zijn lichaam teruggevonden in de rivier de Vologne.

Er zijn geen uiterlijke sporen van geweld, maar zijn handen en voeten zijn met touw vastgebonden en de jongen heeft een muts over zijn hoofd.

"Ik hoop dat je zult sterven van verdriet"

Op 17 oktober zit er een brief in de bus bij de Villemins, afgestempeld op de dag van de moord. Er staat: “Ik hoop dat je zult sterven van verdriet, chef. Geld zal je zoon niet terugbrengen.”

De dagen daarna strijkt een internationale persmeute neer in hun woonplaats, het dorpje Lépanges-sur-Vologne. Gevoed door de gedachte dat de dader iemand uit de buurt moet zijn.

Een jonge onderzoeksrechter wordt op de zaak gezet, maar die zal geen te beste beurt maken met verschillende procedurefouten.

Vader schiet neef dood

De eerste verdachte, die een paar weken later in het vizier komt is een neef van vader Villemin, Bernard Laroche. Een minderjarige schoonzus heeft hem aan de galg gepraat, maar ze trekt haar getuigenis korte tijd later alweer in.

Laroche komt na een paar maanden op vrije voeten, bij gebrek aan bewijs. Maar vader Villemin gelooft niet in zijn onschuld en zweert dat hij wraak zal nemen. Hij voegt de daad bij het woord eind maart 1985. Jean-Marie Villemin schiet zijn neef dood.

Pijlen gericht op de moeder

In de zomer die daarop volgt, gooit de onderzoeksrechter het ineens over een totaal andere boeg. Hij richt zijn pijlen op de moeder van Grégory. De media springen op die nieuwe wending en kunnen al snel geen onderscheid meer maken tussen fictie en realiteit.

Zelfs de gerenommeerde schrijfster Marguerite Duras mag haar licht laten schijnen over de zaak en ze verkondigt in de krant Libération dat niemand anders dan de moeder van Grégory de dader kan zijn.
Elf dagen later komt Christine Villemin toch weer vrij.

Maar het zal nog acht jaar duren, tot in 1993, voor ze volledig vrijgepleit wordt. Uiteindelijk geeft justitie toe dat er niet het minste bewijs was tegen haar en dat er sprake was van een gerechtelijke dwaling. Villemin wijst de pers met de vinger, die liever een feuilleton wilde brouwen van haar levensverhaal dan de waarheid te achterhalen.

In datzelfde jaar wordt haar man veroordeeld tot vijf jaar cel voor de moord op zijn neef, maar enkele dagen later komt hij al vrij omdat hij het grootste deel van zijn straf al in voorhechtenis uitzat.

DNA-onderzoek

Het wordt een tijdje stil rond de zaak, maar het dossier wordt in de jaren 90 en 2000 enkele keren heropend in de hoop dat nieuw DNA-onderzoek een doorbraak zou kunnen forceren.

Er kunnen onder meer verschillende DNA-sporen geïsoleerd worden afkomstig van het touw rond de handen en voeten van Grégory en ook op een postzegel en een enveloppe van een anonieme brief. Maar dat levert nooit een nieuwe verdachte op.

Ook de ouders vragen in 2012 nog om de nieuwste technieken uit te proberen, maar de resultaten zijn opnieuw negatief. De procureur-generaal van Dijon meldt in 2013 dat de intrigerende cold case niet wordt afgesloten, maar dat er nog weinig hoop is om een verdachte te vinden.

Grafologisch onderzoek

Tot afgelopen woensdag opnieuw vijf familieleden van Grégory worden verhoord en drie van hun vrijheid beroofd. Het zijn de grootouders langs vaderskant van Grégory, een grootoom en groottante en een tante. Grafologisch onderzoek heeft uitgewezen dat de raaf wel eens raven zouden kunnen zijn en dat er achter de moord misschien een complot van verschillende familieleden schuilgaat.

De groottante van Grégory (nu 73) zou de intimiderende brieven hebben geschreven vóór de moord en misschien ook de opeisingsbrief, de grootmoeder (85) een dreigbrief aan een onderzoeksrechter na de moord. En dan vermeldt de procureur donderdag ook nog een onbekende man met een snor die de dag van de moord op verkenning leek in de buurt van de Villemins. Die beschrijving doet denken aan de vermoorde neef Bernard Laroche.

"De waarheid zal op een dag aan het licht komen"

Alle verhoorde familieleden zwijgen voorlopig en mogelijk zijn ze daar al bijna 33 jaar onafgebroken mee bezig. Een eind weg van de Vogezen, ergens rond Parijs, hebben de ouders van Grégory intussen een nieuw leven opgebouwd met hun drie andere kinderen. Ze schuwen de media, maar de vader heeft zich altijd sterk gemaakt dat de waarheid op een dag aan het licht zou komen.

Meest gelezen