Parwen Alhinto, een Jezidi-vrouw, ontsnapt uit de handen van IS
Gisteren zat ik in de leeszaal van het parlement tegenover Parwen. Drie jaar geleden zat zij ook op die berg, met haar vader, moeder, broer en zus. Ze is in ons land om te getuigen voor de Interparlementaire Werkgroep Koerdistan, een groep politici die samen met Koerden in ons land de toestand in de regio opvolgen. Parwen is in Brussel samen met de Nederlands-Koerdische regisseur Reber Dosky. In zijn documentaire "Yezidi Girls" vertellen Parwen en nog twee jongere Yezidi-vrouwen wat ze hebben meegemaakt.
Parwen leefde samen met haar familie in het dorpje Rambush. Haar vader was landbouwer, Parwen hielp mee op het veld. Toen IS het naburige dorp aanviel, zijn ze gevlucht, eerst naar een oom, nadien naar de berg. Daar zijn ze door IS gevangen genomen.
Parwen werd dus gescheiden van de rest van haar familie en werd samen met andere meisjes van de ene plaats naar de andere plaats gebracht, streng bewaakt door IS-strijders. Zelfmoord was voor sommige meisjes de enige uitweg.
Omdat Parwen beseft dat ook zij wel eens gedood en gedumpt zou kunnen worden, tatoeëert ze haar naam op haar arm.
Na 4,5 maand gevangenschap slagen Parwen en een andere Jezidi-vrouw erin te ontsnappen. In het holst van de nacht verschalken ze hun bewakers. Na een helse tocht in volle winter vinden ze andere Jezidi’s. Parwen is bang dat ze door haar gemeenschap uitgestoten zal worden omdat ze seksueel misbruikt is, maar dat gebeurt gelukkig niet. Parwen komt terecht in een vluchtelingenkamp voor Jezidi’s.
Parwen moet niet zoeken naar woorden, ze heeft haar verhaal al vaker verteld. Of beter, dit deel van haar verhaal. Het deel dat ze kan vertellen. Het kleine deel dat ze nu al kan vertellen. Het grootste deel zit nog verborgen onder schaamte en pijn en komt enkel in nachtmerries naar boven.
Parwen wil zo snel mogelijk leren lezen en schrijven, zodat ze een boek kan schrijven over wat ze heeft meegemaakt. Op facebook bestudeert ze alle foto’s van mensen die uit Mosul bevrijd zijn. Ze hoopt haar vader, moeder, zus en broer terug te vinden op één van die foto’s. Maar in Mosul waren ze blijkbaar niet. Nu hoopt ze op de foto’s uit Raqqa, als die stad zal bevrijd zijn.