Aanslag dicht bij leefwereld jongeren: hoe omgaan met psychologische impact?

"Het allerbelangrijkste is om hierover te durven praten met je kind, en met veel empathie en begrip te reageren op hun vragen. Erken hun gevoelens: het is normaal dat ze boos, bang of verdrietig zijn. En zeg ook duidelijk dat je hier als ouder geen sluitend antwoord op hebt. Je gevoelens delen, dat kan al veel helpen", zegt Declerq in "De ochtend" op Radio 1.

Declerq maakt een onderscheid tussen jonge kinderen en pubers. "Hoe jonger een kind, hoe meer het zoekt naar concrete antwoorden op zijn vragen. Zij willen de feiten kennen: wat er precies gebeurd is, en hoeveel mensen erbij betrokken zijn. Het is belangrijk om daar als ouder eerlijke antwoorden op te geven, zonder te veel in detail te gaan", legt ze uit.

"Tieners stellen eerder maatschappijkritische vragen over de context van de gebeurtenissen. Ook daar is het belangrijk om het gesprek aan te gaan, niet enkel thuis maar ook bijvoorbeeld in de klas. Voor hen komt een aanslag op een concert dicht bij hun leefwereld. Maak hen duidelijk dat ze zowel thuis als met hun vrienden erover kunnen praten. En dat ze vooral niet angstig mogen binnenblijven nu."

Na elke aanslag circuleren er snel veel beelden in de media en op het internet. Vaak harde beelden, zonder context of uitleg bij. "Als ouder probeer je jonge kinderen best te sparen: houd hen weg van de hardste beelden waar dat kan. Krijgen ze toch dingen te zien, zeg dan eerlijk dat die ingrijpende taferelen jou als mama of papa ook choqueren. Praat erover met hen, en laat vooral blijken dat wat ze voelen normaal is."

Kinderen die hun emoties niet goed onder woorden kunnen brengen, kunnen volgens Declerq wel een tekening maken, of kort iets opschrijven over wat ze voelen. "Het allerbelangrijkste: negeer vooral niet wat er gebeurd is."

Ook als je kind je niet meteen aanspreekt over de gebeurtenissen in Manchester, stel je je als ouder best zo veel mogelijk open. "Ga actief tewerk en stel op zijn minst de vraag of ze iets gezien of gehoord hebben. Als je kind aangeeft dat hij of zij er niet over wil praten, laat het dan rusten. Maar geef wel een signaal van openheid, zodat kinderen weten dat ze er later wel nog over kunnen praten met jou, als ze die behoefte wel voelen."

Kinderen en jongeren kunnen met hun vragen terecht bij Awel: via telefoonnummer 102, of online via Awel.be. Voor ouders staat de opvoedingslijn (078/15.00.10) klaar.