Stokoude Habaneros zien met lede ogen aan hoe Cubaanse revolutie een stille dood sterft

Aan de vooravond van de opheffing van het Amerikaanse embargo trok Flo Flamme met een kleine ploeg en 100 filmrollen naar Havana. Gedurende twee jaar volgde ze drie stokoude mannen, veteranen van de revolutie. "Sommige beloftes van die revolutie zagen ze ingewilligd: gratis onderwijs en medische voorzieningen. Maar sociale gelijkheid werd nooit helemaal verwezenlijkt en staat vandaag zwaar onder druk.

"De grootste verandering is de vloedgolf van toerisme", zegt Flo Flamme. "Het was een van de eerste dingen die Fidel Castro verbood, om de slechte buitenlandse invloeden, de kapitalistische kwalen, te weren van het eiland. Maar nu wordt het eiland overspoeld met toeristen, om het sociaal project mee te financieren. En dat binnenhalen van het buitenland voelt voor heel veel oude Cubanen aan als een falen."

Dat geldt ook voor de drie mannen die Flo Flamme portretteert. "Ze gaan elk op hun eigen manier om met het leven dat ze niet geleid hebben. Luís is tijdens de revolutie zijn jeugdliefde verloren en tot op vandaag blijft hij haar zoeken. Ernesto is op Cuba achtergebleven toen z’n familie wegvluchtte naar Miami. Hij wilde blijven voor het project, maar ik denk dat hij heel teleurgesteld is. En Carmelo, 94 jaar, blijft vechten voor de revolutie, tot z’n laatste snik. Hij zal de strijd nooit opgeven."

Terwijl veel jonge Cubanen uitkijken naar vernieuwing, naar Levi's, Coca-Cola en Netflix, zullen de oude mannen uit de film de ommekeer niet meer meemaken. Met haar portret wilde Flo Flamme iets vastleggen dat op het punt staat te verdwijnen. "Luís, Ernesto en Carmelo zijn er nu nog, maar niet lang meer. En als zij er niet meer zijn, staat de poort open om Cuba weer te heroveren, zoals de geschiedenis zich telkens weer herhaalt."

De film "Añoranza" is vanavond voorgesteld tijdens het documentaire festival DocPoppies en komt daarna in enkele steden in roulatie in de bioscoop.