Sanders en Clinton staan neus aan neus

Bernie Sanders drijft op enthousiasme. In Iowa moest hij maar heel nipt de duimen leggen, en de voorbije dagen stroomden de miljoenen van kleine donoren binnen. Volgende week presenteren hij en Clinton zich aan de Democratische kiezer in New Hampshire, vlak naast Sanders' eigen Vermont, en de verwachting is dat hij wint. 

Geen wonder dus dat het debat op het scherp van de snee gevoerd werd. Een beschaafde versie van een boksmatch, zonder bloed, maar met veel verbaal geweld, en bijwijlen hanig gedrag.

Onder andere bij het debat over de buitenlandse politiek en de houding tegenover Iran, waar Clinton behoedzamer is dan Sanders. Het was een gelegenheid voor Clinton, met haar ervaring als minister van Buitenlandse Zaken, om zich als de realo te presenteren, die weet hoe de wereld werkt en dingen gedaan krijgt.

Een lijn die ze trouwens ook doortrok toen het ging over pakweg gezondheidzorg. Sanders' ideeën over een universele gezondheidszorg zette ze met graagte weg als "naïef". 

Meteen is de inzet bij de Democraten duidelijk: kiezen ze voor een idealist of een realist. Al heeft Sanders daar zelf een andere lezing van: hij ziet het als een strijd tussen de outsiders en het establishment. Sanders: "Minister Clinton vertegenwoordigt het establishment, ik vertegenwoordig gewone Amerikanen, hoop ik."

Clinton zei "geamuseerd" te zijn door die opmerking. "Sta me toe, ik ben een vrouw die de eerste vrouwelijke president wil worden, dus deel me niet in bij het establishment. 

Het was niet wat Sanders bedoelde: hij ziet Clinton als een onderdeel van de geldmachine die, naar zijn smaak, de Amerikaanse politiek en ook Hillary Clinton in zijn greep houdt. 

Zoals bekend is Clinton de lieveling van de progressieve miljardairs, en vloeiden er al vele tientallen miljoen aan sponsorgeld haar richting uit. Sanders van zijn kant, neemt enkel geld aan van "gewone" Amerikanen, niet van miljardairs en grote bedrijven.

Toen hij Clinton daarop aanviel, én op haar spreekbeurten voor grote financiële bedrijven in Wall Street waarvoor ze soms 600.000 dollar per keer krijgt, werd Clinton ronduit boos.

"Al wie ooit donaties ontving, of sprekersgeld, zou te koop zijn? Ik verwerp dat op elke mogelijke manier. Ik denk dat deze aanvallen en insinuaties beneden uw niveau zijn. Genoeg is genoeg. Als je iets te zeggen hebt, zeg het dan. Maar ik heb nooit mijn mening of stemgedrag veranderd omdat ik een donatie kreeg."

Artful smear, noemde Clinton dat (onder gejoel van het Bernie-kamp). Mooi verpakte laster, met andere woorden. Waarom ze het geld aannam, wilden de moderatoren weten. "Well, dat weet ik niet. Dit is wat ze aanboden. Weet je dat elke minister van Buitenlandse Zaken dit doet?". 

Alleen al dat antwoord was voor analisten een aanleiding om te zeggen dat Clinton niet bijster goed gepresteerd heeft, en dat ze ontwijkende antwoorden gaf op vragen over haar fees als spreker.

O ja, het ging ook even over de gecontesteerde emails van Hillary Clinton, haar soms geheime mails die ze tegen de regels in vanop haar privé-adres verstuurde. Een big deal bij de Republikeinen, maar niet hier. Clinton zei dat het haar campagne niet zal beschadigen, simpelweg omdat ze niets verkeerd deed. En Sanders, die zei eerder al niet te willen debatteren over die "damn' emails" bevestigde dat hij haar niet zal aanvallen op dit punt.

Uiteindelijk, helemaal aan het einde kon er ook een vriendelijk woordje van af (zij het met een angel). Clinton zei dat Sanders de eerste zal zijn die ze belt als ze de Democratische nominatie wint.